70 баллов Сочинение миниатюра «Добро и зло Раневской»

Однажды путник, ехал на лошади. И тут Ветер говорит Солнцу, я ему сейчас пиджак сдую и будет ему холодно. Начал он дуть со всей силы, но в итоге ничего не получилось. Тут, Солнце ему сказало я его обогрею, приласкаю ему будет тепло и хорошо! Начало оно его греть, как путник сам решил снять свой пиджак. Солнце сказало Ветру злом нечем не добьешься. И тут Ветер задумался...

Надеюсь

Объяснение:Ціхая летняя ноч. Мне не спіцца. Адкрываю акно, узіраюся ў чароўную цемру, душа шукае спакою, а сэрца б'ецца ў чаканні цуду. Погляду з'яўляецца казачнае неба з мільёнамі дыяментавых зорак. Вакол цішыня. Здаецца, што ўвесь свет заснуў спакойным сном. Я люблю такія таямнічыя ночы, люблю ўглядацца ў цемру, варушыць у памяці лепшыя імгненні, марыць аб будучыні. Менавіта ў гэтыя цудоўныя хвіліны разумееш, што ты частка гэтага цудоўнага свету, што ўсё, што цябе акружае-гэта твой дом. Дом, дзе нарадзіўся, зрабіў першыя крокі, знайшоў неацэнных сяброў, упершыню выпрабаваў выдатнае пачуццё кахання.

Загадкавае начное неба прыцягвае і вабіць. Пільна ўглядаючыся, я раптам разумею, што дзесьці далёка-далёка, можа быць, такая ж дзяўчынка, як і я, не можа адарваць вачэй ад дыяментавых зорак. І вось ужо маё ўяўленне вымалёўвае партрэт незнаёмкі. Яна міла усміхаецца мне што-то і спрабуе расказаць. Мне здаецца: я чую яе голас. І вось ужо маленькая пакой, дом, наш гарадок