Какие цели внешней политики Германии и Австро-Венгрии?

В ходе подготовки к мирной конференции, которая должна была состояться после окончания Первой мировой войны, весной 1917 года Министерство иностранных дел Великобритании учредило специальное подразделение, ответственное за подготовку справочных сведений для британских делегатов на конференции. Издание "Австрия. Венгрия. Внешняя политика Австро-Венгрии" числится под номером 1 в серии из более 160 исследований, подготовленных этим подразделением, при этом большинство из них было опубликовано после окончания Парижской мирной конференции 1919 года. Эта книга состоит из трех частей. Первая часть посвящена обзору политической истории и социально-политических условий в Австрии. Во второй части те же во рассматриваются в отношении Венгрии. Третья часть представляет собой историю внешней политики Габсбургской империи с начала XVIII века до периода, предшествовавшего Первой мировой войне. В ней освещаются такие темы, как традиционные цели внешней политики Габсбургов, наполеоновская интерлюдия и Священный союз, конфликт с Пруссией в Германии, австрийские притязания на востоке, связанные с рекой Дунай и Черным морем, а также оккупация и присоединение бывшей турецкой территории Боснии и Герцеговины. В приложении содержатся тексты пяти важных документов: основных законов Австрии, закона Венгрии о национальностях (1868 г.), Австро-германского договора 1879 года, неполный текст договора о Тройственном союзе Австро-Венгрии, Германии и Италии (1882 г.) и неполный текст "Договора перестраховки" между Россией и Германией (1887 г.).

Объяснение:

Ордабасы жиыны, Ордабасы құрылтайы – 1726 жылы Қазақтың үш жүзі өкілдерінің Бадам өзені бойы Ордабасы тауындағы тарихи бас қосуы. 18 ғасырдың басында қазақ жеріне баса-көктей кіріп, бейбіт елді қырып-жойып, қасіретті “Ақтабан шұбырынды, Алқакөл сұлама” апатына душар еткен жоңғар басқыншылығына қарсы күрес ұйымдастыруға арналған халық құрылтайына Әбілқайыр, Әбілмәмбет, Сәмеке, Жолбарыс хандар мен Төле би, Қазыбек би бастаған әр рудың билері, даңқы шыққан қолбасшылары мен батырлары қатысты. Онда жоңғар басқыншылығына қарсы бүкілхалықтық тойтарыс беруді ұйымдастыру және қазақ жасағының қолбасшысын сайлау туралы мәселе қаралды. Ордабасы жиынында Әбілқайыр хан бас қолбасшы болып тағайындалды. Жиынға қатысушылар өз қимылдарын үйлестіріп отыруға, жауға біріккен майдан құрып аттануға ант берді және алдағы елді азат ету үшін жүргізілетін шайқастардың жоспарын жасады. Осы жолғы қазақтың үш жүзінің тізе біріктіріп, бас қосқан іс-қимылдарының нәтижесінде қазақ халқы 1727 жылы жоңғарлармен болған Бұланты-Білеуті шайқасы мен 1729 – 1730 жылдардағы Аңырақай шайқастарында жеңіске жетті. Қазіргі кезде осы тарихи жиынның белгісі ретінде Ордабасы төбесінде қазақ халқының тәуелсіздігі мен бостандығы үшін көп еңбек сіңірген атақты үш биге ескерткіш орнатылған.