Соченение на тему Улица белорусси на белорускай мове

Было гэта даўным-даўно, калі галоўны яцвяжскі бог вырашыў паглядзець, як людзі жывуць і чым займаюцца. спусціўся ён з нябёс і пайшоў ад вёскі да вёскі ў абліччы старца-жабрака.пасля доўгіх гадоў вандравання, прыйшоў у адно паселішча, якое знаходзілася ў пушчы. яго жыхары, калі ўбачылі жабрака, пахаваліся і зачынілі свае хаты, каб не прыйшлося карміць і даваць прытулак чужому чалавеку.  вялікі гнеў ахапіў бога, і вырашыў ён сурова пакараць скупых і негасцінных жыхароў паселішча. і пераўтварыў ён тое месца, дзе жылі гэтыя людзі, у істае возера, якое захавалася да нашых дзён.  і пайшоў бог далей. праз некалькі вёрст, на высокім узгорку, убачыў ён старэнькую хатку, дзе жылі ізяслаў і багуміла. гэта былі набожныя, добрыя, сціплыя людзі. яны ветліва запрасілі незнаёмца ў хату і пачаставалі ад усяго сэрца той стравай, якую мелі.узрадаваўся бог і вырашыў аддзякаваць людзям. раніцай, калі яны прачнуліся,   не паверылі ўласным вачам. іх маленькая хатка пераўтварылася ў вялікі прыгожы палац. на стале стаялі розныя стравы на залатых талерках, а на гаспадарах была дарагая вопратка.голас бога: «вялікі дзякуй вам, ізяслаў і багуміла, за начлег, і ў знак маёй удзячнасці, я хачу падарыць вам гэты палац. жывіце доўга і шчасліва».вакол палаца сталі сяліцца людзі, якія прыязджалі з далёкіх краін. усе лічылі гэта месца благім. бог знік, а на гэтым месцы застаўся толькі камень з адбіткам яго рукі.з таго часу, хто да гэтага каменя дакранецца, той будзе жыць доўга ў шчасці і міры.а назва гэтага паселішча — свіслач.