Тема: германия во ii-половине xix века 1. политическое устройство германии 2. какие факторы, или что обеспечивало германской империи быстрое развитие. 3.бисмарк. характеристика политического деятеля. 4. цель германии во внешней политике. )

Вгерманской второй половины xix в. произошло два важнейших события: политическое объединение и превращение германии в сильнейшую промышленную страну европы. в то же время мощная германская империя считала себя обделенной в колониальной сфере.1.объединение германии. попытка объединить германию в 1848—1849 гг. оказалась неудачной. в последующие годы стремление к объединению усилилось. ускорявшееся развитие требовало образования общегерманского рынка, свободного передвижения товаров и рабочих. создание мощного государства соответствовало и политическим умонастроениям населения. но на этом пути существовало серьезное препятствие: соперничество между двумя крупнейшими государствами — пруссией и австрией. и та, и другая стремились занять господствующее положение в единой стране. конфликт между ними был неизбежен. как заявил глава правительства: «германия слишком тесна для того, чтобы австрия и пруссия могли в ней поместиться обе». в и военном отношениях пруссия в это время была сильнее своей соперницы. объединение германии произошло в 60 х гг. xix в. в 1864 г. и австрийские войска напали на данию и захватили герцогства шлезвиг и гольштейн. оба герцогства, в которых проживало в основном население, стали совместной -австрийской собственностью. шлезвигом стала пруссия, а гольштейном — австрия. затем в 1866 г. войска на удивление быстро разгромили примерно равную по численности австрийскую армию. вскоре был заключен мирный договор, по которому австрия отказалась от притязаний на гегемонию в германии и уступила пруссии гольштейн. после военного поражения в 1867 г. австрия была преобразована в австро-венгерскую империю. венгрия получила в ней значительные автономные права. тогда же был создан северо-германский союз, решающее слово в котором принадлежало пруссии. вне его границ находились лишь южные германские земли. их вхождению в состав союза всячески препятствовала' франция. объединение германии завершилось в результате победы пруссии во франко- войне 1870—1871 гг. 18 января 1871 г. в версале была провозглашена германская империя. австрия в состав империи не вошла. главную роль во всех общегерманских делах стала играть пруссия. объединение земель осуществилось «сверху», т. е. правящим классом, а не революцией. важную роль в разработке политики того времени сыграл глава правительства канцлер бисмарк, талантливый дипломат и верный слуга монархии и юнкерства.

Қазтуған Сүйінішұлы (XVII ғасыр) - мырза, батыр, жырау. Халық арасында Қарға бойлы Қазтуған атанып кеткен айтулы жорық жырауы.

Қазтуған жырау

Қазтуған жырау ноғайдың Едисан ордасының билеушісі Сүйініш мырзаның ұлы. Сүйініш мырзаның Қазтуғаннан басқа Азамат және Әдіжі атты тағы екі ұлы болған. Оның арғы ата-бабалары Ноғай Ордасының билеушілері еді. Әкесі Сүйініш Абдол­лаұлы Еділ бойында өмір сүрген, кейін Қобан жаққа өтіп кеткен. XVII ғасырдың екінші жарты­сын­да жазылған орыс деректерінде Сүйініш мырзаның аты жиі айтылады. Ресей мем­лекеттік архивінің көне актілер жө­ніндегі бөлімі­нің «Ноғай істері» қорында Сүйініш мырзаның және ноғай ұлы­сының 1660 жылдарға дейінгі де­рек­тері сақталған. Қазтуғанның шежіресі былайша таратылады: Едіге би - Нұраддин - Уаққас - Мұса - Ысмайыл би - Дінбай би - Тінікей - Абдолла - Сүйініш - Қазтуған. Қазтуғанның есімі алғаш рет тарих беттерінде 1673 жылы аталады. Орыс деректерінде оның есімі Тоған деп көрсетілген. Осы жылы қалмақ би­леушісі Аюке хан өзінің бірнеше тайшысымен бірге Астрахан басшы­ла­ры­ның алдына барып, орыс-қалмақ ке­­­лісіміне қол қойып, аманат са­ра­йын­дағы ноғайдың жас мырзасын бо­са­туды сұраған. Қалмақ тайшылары мұндай қадамға едисан ноғайлары­ның мырзасы Сүйініштің сұрауы бойынша барған болатын. Олар Сүйініштің патша алдын­да­­ғы абыройлы істерін еске салды. Алай­да, бұл сұрақтың жауабын Астрахан билігі емес, Мәскеудегі патшаның өзі беру керек еді. Осы кезде іске қабар­дин кінәзі К.М. Черкасский араласып, соңғы шешімді ұлық патшаның өзі ха­бар­лайтынын айтып, қалмақ делега­циясын жылы шыраймен шығарып салады. Қазтуған 1696 жылы ұзақ жылдар бойы Қалмақ хандығына тәуелді болған Едисан ұлысын бастап, Еділ бойынан Қырым хандығына тиесілі Қобанға көшіп кетеді. Қазтуғанның есімі соңғы рет 1698 жылғы деректе аталады. Онда Едисан ордасының мырзалары Тоған мен Гидемирдің Қобанның сол жағалауында орын алған жұтқа байланысты Мәскеуге Бейшім аға бастаған елшілікті жібергені жазылған.