Что общего между рассказами виктор петрович астафьев " фотография на которой меня нет" и валентин григорьевич распутин "уроки французского "

ответ:

казка пачынаецца эпіграфам, радкамі верша янкі купалы: «не шукай ты шчасця, долі на чужым далёкім полі».

ціхім летнім ранкам нарадзілася хмарка. з вышыні ёй здавалася ўсё на зямлі прыгожым і шчаслівым. не заўважала, з якой надзеяй пазіралі на яе каласкі пажоўклага жыта. радасная, светлая хмарка плыла ўсё далей і далей. пад вечар апынулася сярод высокіх гор. скала спытала хмарку, што тая бачыла. хмарка пачала гаварыць пра шчаслівае жыццё на зямлі. арол не пагадзіўся з ёй: «там палі выплакалі апошнія слёзы, каб даць табе жыццё, шчаслівая хмарка! i цяпер там нават расы не бывае. але не для таго назначаліся слёзы, каб радзіць цябе на свет для бадзяння па чужых »

паплыла далей хмарка, але яна ўжо не адчувала сябе шчаслівай. доўга хадзіла па свеце і нідзе не было ёй супакою. нарэшце вярнулася туды, дзе нарадзілася. «пажоўклыя палі, сухія травы, пагарэлая збажынка гаротна віталі хмарку». зажурылася яна, пацямнела і заплакала.

стары дуб сказаў буслу, каб той моцна наказаў дзецям не бадзяцца дарэмна па свеце, у родным кутку работы хопіць кожнаму.

подробнее - на -