Эссе на тему "Проффесия будущего"

вот, можешь сократить если что

Болашақта қандай мамандықтар танымал болады? Осы сұраққа қатысты ойлар мені медицина, ғарыш және компьютерлік технологиялар саласына жетелейді. Адам қызметінің дәл осы салалары кең көлемде толықтыруды қажет етеді деп есептеймін. Расында да, бұл мамандық иелері қазір алтынмен бағаланады. Біріншіден, дәрігерлердің алдында маңызды міндет - ауыр аурулардың емін табу. 21 ғасыр жазылмайтын, өлімге әкелетін дертке шалдыққан, сондықтан бұл кеселді жеңу үшін барлық ақыл-ойдың күшін жұмсауымыз керек. Болашақ дәрігерлер - бүкіл әлемнің үміті, өйткені бүкіл адамзаттың өмірі солардың қолында.

Екіншіден, ғарышкерлер планетамыздың өмір сүруіне баға жетпес үлес қосады деп ойлаймын. Бұл кәсіптің адамдары нағыз ғалымдар, батырлар. Олардың мойнына үлкен жауапкершілік жүктелді, өйткені олар жаңа ғарыштық нысандар мен жұлдыздарды ашады. Ғарышкерлер - планетаның бастапқы құтқарушылары. Үшіншіден, болашақтың ең маңызды мамандықтарының бірі – компьютер жасаушы және бағдарламашы мамандығы болмақ. Қазіргі өмірді және күнделікті өмірді жеңілдететін электроника мен бағдарламаларға толы. Көптеген жаңа жобалар көмектеседі Демек, бұл үш мамандық түрі, менің ойымша, Ғаламды сақтап қана қоймай, оның өмірін ұзарта алады.

Мағжан Жұмабай Бекенұлы (25 маусым 1893, Солтүстік Қазақстан облысы, қазіргі Мағжан Жұмабаев ауданы, Сасықкөл жағасы – 19 наурыз 1938, Алматы) – Алаш қозғалысының қайраткері, ақын, қазақ әдебиетінің жарқын жұлдызы.

Мағжан ауыл молдасынан сауатын ашып, 1905 – 1910 жылдары Қызылжардағы №1 мешіт жанында белгілі татар зиялысы, мұсылман халықтарының азаттығы жолында күрескен М.Бегишевтің ұйымдастыруымен ашылған медреседе оқыды. Медреседе Бегишевтен Шығыс халықтарының тарихынан дәріс алды, қазақ, татар әдебиеттерін, Фирдоуси, Сағди, Хафиз, Омар Һайям, Низами, Науаи секілді шығыс ақындарының дастандарын оқып үйренді.

Ақын тұңғыш өлеңінен бастап әлеуметтік тақырыпқа ден қойып, ағартушылық, ұлт-азаттық, демократияшыл бағытты ұстанды. Абай поэзиясының өшпес маңызын бірден танып, оны “хакім” деп атады, ұлы ақынның “мың жыл жұтса дәмі кетпес” сөзін жаңа жағдайда ілгері дамытты, Батыс пен Шығыстың рухани қазынасын сабақтастыру негізінде қазақ поэзиясын тақырып, түр мен мазмұн жағынан байытты. Жұмабайұлы ел ішіндегі әлеуметтік мәселелерді көтерді (“Шын сорлы”), халқын өнер-білімге шақырды (“Ләззат қайда?”, “Жазғы таң”, “Өнер-білім қайтсе табылар”, “Балалық шақ”, “Қазағым”, “Қарағым”, “Осы күнгі күй”, “Мен сорлы”).

Бірқатар өлеңдерін махаббат тақырыбына арнады (“Жас келін, “Зарлы сұлу”, “Сүйгеніме”, “Алданған сұлу”). Өз поэзиясының алғашқы қадамдарынан бастап ақтық демі біткенге дейін М.Жұмабаев ұлт-азаттық тақырыбын үзбей толғанды, оны өз поэзиясының өзегі етті. Бүкіл халықты тап, топқа жіктемей, Қазақ елін әлемдік мәдени жетістіктерге қол жеткізуге қандай күш кедергі деген сауал қойып, оған басты кедергі – отаршылдық деген шешімге келді.

Бастапқы кезде бұл тақырып туған жердің табиғатын тамашалаудан барып қайран жердің ендігі күні не болады деген уайым-қайғыға ұласады, ақыры келіп кіндік қаны тамған нулы, сулы өлкені жаулап жатқан қара шекпенді отаршылдыққа қарсы наразылық оты болып тұтанды (“Туған жерім – Сасықкөл”). Ақын халқымен бірге күйзелді, осыдан келіп романтикалық әуенге бөленген жорық идеясы туды (“Жарыма”, “Есімде... тек таң атсын”, “Жаралы жан”, “Мен жастарға сенемін”, т.б.).

Мағжан шығармаларындағы романтикалық сарын, әсіресе, оның символистік арнада жазған өлеңдерінен айқын көрінеді. Ақын символизмі болашақ пердесін ашатын жаңа мифология туғызды, келешек суретін салу саясатшылардың емес, ақындардың қолында деген сенімге айналды (“От”, “Пайғамбар”, “Күншығыс”, “Жаралы жан”, “Айға”, т.б.). Ақын дыбыс-буынның соны үндестіктерін тауып, қазақ жырын байыта түсті (“Шолпы”). Мағжан поэзиясындағы құнарлы арнаның бірі – түркі тақырыбы. Түркі халықтарының бірлігі тақырыбы М.Жұмабаев поэзиясының әуелден қалыптасқан алтын арқауы іспетті.