Матинди тындап, есте калган оралымдарды карасоз туринде жаз

Төлеген Айбергенов.М.Шахановқа.

Сағыныш.

Сағыныш - адам бойындағы сезімнің нәзігі.Ақын сағыныш сезімі жоқ адамдар- бақытсыз,бақсыз.Кеудеңде сағынышың барда сен адамсың,тірісің.Сағынышсыз сірә пенде барма? Мен бүгін көгілдір көлге сағынышпен ұшып барамын.Сағынған қарағым,сенде менімен бірге ұш.Егер мен ғасырлар кітабында оқылып,бетім жабылып кетсе,сен жалғастыр сағынышымның асқақ әнін.Егер қараңғы түнде қамықсаң,сағыныш қанатына қаусырып жылытар.Сағыныш - дегенің әйбәт дүние, таусылар күні жоқ оның.Аспаннан көшкен бұлттада,көктемде келген тырналардың үніндеде сағыныш бар.Жаңбыр күткен сұрша құмдада,құм шағылдардада сағыныш бар.Егер сенің жарық жанарың қайғыға берілсе, жүзіңді мұң шалса онда сенің сағынып жүрмегенің.Жүйіткіген поезды,жаңғырған даланы,қаланы көрсең- сағыныш деп біл.Қырдан аққан жұлдызды көрсең,ол менің жүрегімнің түкпіріндегі сағыныш - тұңғиық,түпсіз мәңгілік.Ақын жырлаған сағынышты сағынбау мүмкін емес.Ақын жанының сарғайған сағынышын жылдар өтіп,беті жабылсада біз әлі оқып,сусындап жүрміз.Сағынышымен сағынтқан ақын Т.Айбергеновтің өлеңдері барда өзі ешқашан ұмтылмайды.