Значение боя в фермапильском
Ущелье и саломинкого сражения

Известное сражение античности - битва при Фермопилах. В западной культуре при её описании в первую очередь подчёркиваются доблесть и мужество спартанцев. Однако в гроеко-персидской войне битва показала поражение эллинов. Избранная ими стратегия по задержке персов перед Фермопильским ущельем и около мыса Артемисий была провалена. Дорога в Аттику и Беотию для вражеской армии была открыта. Позиция под Фермопилами являлась практически неприступной. Если бы греки смогли  удержаться более продолжительное время, у персов возникли бы проблемы в снабжении своего многочисленного войска провиантом и водой. Таким образом, Фермопильское сражение являлось как тактическим, так и стратегическим поражением греков.

В ряде исторических монографий сражение называется Пирровой победой Ксеркса. Это утверждение базируется на сопоставлении потерь обеих сторон. Однако не учитывается факт, что после него персы завоевали большую часть Греции, а решающие битвы при Саламине и Платеях произошли через месяц и год соответственно, после взятия Фермопильского ущелья. Учитывая численность вторгшейся на территорию Эллады армии, данные потери являлись несущественными.

Однако в моральном отношении самопожертвование греков не было бесплодным. Оно послужило примером для эллинов и оставило неизгладимое впечатление в войске персов, значительно понизив их боевой дух и поколебав уверенность в победе

Объяснение:

Это значение боя. Надеюсь правильно

1867—1868 жылдары Қазақстан үш генерал-губернаторлыққа бағынды. Орынбор генерал-губернаторлығына — Орал, Торғай облыстары; Батыс Сібір генерал-губернаторлығына — Семей, Ақмола облыстары; Туркістан генерал-губернаторлығына — Жетісу, Сырдария облыстары мен Орал және Сібір казак-орыс әскери округтерінің кейбір аудандары кірді. Әрбір облыстың басында әскери губернатор мен оған бағынышты облыстық басқарма болды.

Жалпы, әскери билік пен азаматтық билік бір адамның қолына жинақталды. Сот жүйесінде әскери-сот комиссиялары мен уездік соттар құрылды. Олар жалпы империялық заңдар негізінде жұмыс істеді. Облыс → уезд → болыс → ауыл → түтін (шаңырақ) әкімшілік бөлінісі ру бөлінісімен санаспай, аумактық принцип бойынша құрылды. Сол арқылы ру ақсақалдары мен билерінің ықпалын кеміту көзделді.

Қазақстандағы әкімшілік-сот реформалары Ресейдің экономикалық даму талаптарына сәйкес, Қазақстандағы өздерінің өктемдігін баянды ету үшін ел басқарудың жүйесін түбірінен қайта құруға кірісті. 1868 жылғы «Уақытша Ереже» бойынша түтін салығы жылына әрбір шаңыраққа салынатын бұрынғы 1 сом 50 тиын орнына 3 сом мөлшерінде көбейді. Салықтың бүкіл ауыртпалығы еңбекші қазақтардың мойнына түсті. Оның үстіне старшындар мен болыс басқарушылар өздерінің билігін пайдаланып, кейде салықты бірнеше рет жинайтын болды. Болыс бастықтарына түрлі қоғамдық қажеттіліктер мен «игілікті мақсаттар» үшін салық белгілеуге құқық берілді, халық бұл салықты «қарашығын» деп атады, өйткені мұны жинағанда болыстар мен ауыл старшындары халықты әбден тонайтын. Халық земстволық салық төлеуге міндетті болды. Яғни, ауылдық-болыстық әкімшілікті асырау, көпір, жол, пошта бекеттерін ұстау мен жөндеуге қажетті қаражат, көліктермен қамтамасыз етуге тиіс болды.

Кіші жүз қазақтары 1868—1869 жылғы «Уақытша Ережені» енгізуден көп бұрын табиғат байлықтарынан: жерден, орманнан, өзен-көлдерінен айырылған болатын. Тұз кендері, аң аулайтын жер Орал, Орынбор казак әскерлері және генерал-губернаторлық меншігінде болды.

Объяснение: