Вопрос по отцы и дети 5) Прав ли Базаров в своем отрицании искусства? Почему у него такие взгляды? Чувствует ли он красоту природы? чего он исходит в своём отношении к ней?

Напрыклад іранічна, з гумарам апісвае аўтар дзяцьку Антося і яго сяброўскія адносіны з дзецьмі:

“Калі ж хто часам з ім не зладзіць,

То дзядзька толькі вус пагладзіць,

Але не скажа ён нічога,

Бо ведаў, чым даняць малога…”

“Ужо знаюць дзеці, што значыць

Гаворка дзядзькава такая,

Куды ён вуды закідае:

У Ліпава пайсці з ім! Божа!”

Пра саміх дзяцей:

“Ўсё гэта квапіла хлапчынку,

Цягнула крэпенька, бывала,

І, як рукою, злосць здымала”

Адносіны Антося да жаноцкага полу:

“А што жанкі? Разшто панята,

Ноль — слова нашага ім брата…”

“Але вось ён пакажа носа,

Стварэнне вы доўгавалоса…”

Асабліва іронія і гумар гучаць у эпізодзе з каштаваннем клёцак, дзе Антось не саромеецца прызнаць, што ідэя варыць іх у соку была не вельмі добрай. Увогуле ўвесь урывак напоўнены добрым гумарам і іроніяй. Аўтар з вялікай любоўю расказвае пра свайго дзядзьку.

Іронія — мастацкі прыём камічнага або сатырычнага паказу, у аснове якога ляжыць схаваная, стоеная насмешка.

Гумар — паказ жыццёвых з’яў у смешным (камічным) выглядзе; нязлосны добразычлівы смех