Ерте, ерте, ертеде  бір ақбас бура мекендепті. Осы киелі жануар жаугершілік заманда мекендеген қазақ елінің қорғаушысы әрі хабаршысы болыпты. Дұшпанның жақындағанын алыстан сезген ақбас бура буырқанған бақсыдай аузынан ақ көбік шашып, еңіреп – боздап, тау –тасты кезіп, халыққа жаудың жақындап қалғаны туралы белгі береді екен. Содан елдің етек-жеңін жинаған ерлері бес қаруын қамданып, жауға қарсы аттанса, қариялары мен бала –шағасы осы өңірдің тау-тасына тығылып, аман қалып отырған.      Ақбас бура бейбіт күнде жайбарақат күйге түсіп, мамыражай жайылып жүре берген. Жаудың айласы таусылған мергендері аңдып жүріп, ақбас бураны атып өлтіреді. Қасиетті Ойсыл қара тізерлеп құлаған жерінде қара тасқа айналып қатып қалған деседі.       Осыдан бастап Көкшетауда 

Ура́льск (до 1775 года — яицкий городок) (каз. орал ( — город в западном казахстане, на реке урал. административный центр западно-казахстанской области, занимает северную часть прикаспийской низменности. общая площадь, подчинённая городскому акимату, с включением окружающих поселковых территорий, около 700 км². численность населения — 300 128[1]. в границах городского акимата - посёлки деркул (13 722 жителей), зачаганск (42 551 жителей) и круглоозёрное (4 8102) и сельские населённые пункты, административно подчинённые городу, (с. кордон, с. ливкино, с. маштаково, с. меловые горки, с. серебряково, пос. желаево). общая площадь зелёных насаждений города составляет 6 тыс. гектаров. жилищный фонд — 4 млн м². протяжённость города с юга на север — около 8 км, с запада на восток — около 23 км. уральск расположен на правом берегу среднего течения реки урал и на левом берегу нижнего течения реки чаган, в живописной степной равнине с высокими и крутыми речными ярами. правый приток чагана — река деркул, протекает рядом с городом и его пригородом — посёлком деркул. самая высокая возвышенность — свистун-гора, расположенная между пригородными посёлками зачаганск и круглоозёрное.