Толе бидің басын астарлы манин тусиндирип кара соз бен жаз

Ертеде бай мен кедей көрші болады. кедей диірменге барса, байдын сұрап алады. бір күні кедей диірменге барып ағып жатқан диірменге түсіріп алады. ол диірменшіге алып бер дейді. ол қолын диірменге салып бір алтын алып шығады. ол кедейден «мынау ма сенің ң? » деп сұрайды. кедей «жоқ. бұл менің емес» дейді. диірменші екінші рет қолын салғанда, күміс алып шығады. сонда диірменші оған «мынау ма сенің ң? » деп сұрайды. кедей «жоқ. бұл менің емес» дейді. сонда диірменші үшінші қолын салғанда бір ағаш алып шығады. ол кедейден «мынау ма сенің ң? » деп сұрайды. сонда кедей «йа, осы менің » дейді. сонда диірменші «пейілің таза екенсің. сондықтан мына алтын ал! » дейді. ол үйіне барып, не болғанын айтып береді. ағып жатқан диірменге қалай түсіргенін айтады. бай кедейдің айтқанының бәрін қайталап істейді. ол суға түсіріп, диірменшіге алып бер дейді. сонда диірменші алтын алып шығады. ол байдан «мынау ма сенің ң? » дейді. сонда бай «менің ! » дейді. диірменші оған «өтірік айтпа, мынау сенің ң емес! » деп өзінің ағаш береді.