1- тапсырма Мәтінді мұқият оқыңыз , ойды жалғастырып, оқиғаны дамытып жазыңыз.2-3 сөйлеммен.

Алдар көсе бір күні келе жатса, бір жерден қу жауырын тауып алып, сүйек қайнатып отырған бір-екі қатындарға жолығып, амандасып болып, Алдар көсе «мен бір айла қылайын»! деді. Сөйтіп, қатындарға қарап:
—      Құдағай, менің бір шикі етім бар еді, соны қазандарыңызға салып, пісіріп алуға мүмкін бе? — деп сұрайды. Қатындар:
—      Мақұл, салып, пісіріп ала ғой, — дейді
Алдар көсе тұрып:
—      Қойларыңыз тоқтымды жеп қоймаса, — дейді.
—      Ой, Алдар көсе-ай, қойды қой жейді дегенің не сұмдың. Қой, сандалмай жібер, жесе, сол жеген қойдың бәрін саған беремін, деді.
Алдар көсе қойларға тоқтысын жіберіп, байдың үйіне қонақ болып, жата берді. Түнде бір ұйықтап тұрып, байға білдірместен көп қойға барып, өзінің тоқтысын ұстап, сойып, он семіз бойдақ қойдың аузына жағады. Жағып болып, сойған тоқтысының етін иттерге тастап, үйге келіп, жатып қалды. Таң атып, күн шыққасын тұрып, шай ішіп болып, байды ертіп, қойға барса, Алдар көсенің тоқтысы жоқ. Бай олай, бұлай қараса, бірталай қойдың аузы — қан. Алдар көсе тұрып:

!
​

Кеме қазығұртқа тоқтаған соң, жылан нұхқа келіп: – кемедегі тышқан тескен тесікті құйрығыммен бітедім. ұзақ уақыт суда тұрған денем, мұздап, суық жануарға айналдым. «жақсылығыңды қайтарамын» деп уәде еткенсің. енді соны орында. дүниедегі қаны ең тәтті мақұлықты қорегім ет, – дейді. пайғамбар келіседі.  – бірақ ненің тәтті екенін қалай білемін? – дейді.  – масаны жұмсайық. сол тауып келсін. қан соратын сол ғой, – дейді жылан.  пайғамбар масаны жұмсайды. маса бар мақұлықтың қанын сорып көреді. ең тәтті қан ң қаны екен. іздегенін тауып, кері қайтады. жолда оған қарлығаш кездесіп:   – ей, маса, қайда асықтың? – дейді.  – ең тәтті қанды таптым. соны жыланға айтпаққа асықпын.  – иә, кімнің қаны тәтті екен? – ң. – маған да дәмін татқыз, байқап көрейін, – деп өтінеді.  – мақұл, – деп маса тілін шығарғанда, қарлығаш тілін жұлып алады. тілінен айрылған маса ызыңдап, нұх пен жыланға келеді.  – тәтті қан таптың ба? – дейді пайғамбар. маса ызыңдап тұра береді. ешкім тілін түсініп болмайды. сол кезде қарлығаш келіп:   – маса маған кездескенде құрбақаның қаны тәтті деген. бұл соны жеткізе алмай тұр, – дейді. жылан бір қулықтың болғанын іштей сезеді. сосын қарлығашқа:   – маса неге сөйлемейді? оған не болды? – деп сұрайды.  – бақа қанының тәттілігі сондай, маса қомағайлықпен өзінің тілін жұтып қойған, – дейді қарлығаш. пайғамбар жыланға қарап:   – ал, жылан, масаны жұмсап, қандай мақұлықтың қаны тәтті екенін білдің. енді қорегің құрбақа болсын, – деп дұға жасайды да кетіп қалады. сол кезде жылан ызаланып, қарлығашқа тап береді. ол жалт береді. құйрығы жыланның аузында кетеді. содан бастап қарлығаштың құйрығы айыр болып қалыпты.  нұхтың дұғасы қабыл болып, жылан бақаны азық етіпті. нұх қарлығашқа риза болып:   – ұрпағымды жыланның азуынан сақтадың. бұдан былай көктемнің жаршысы бол! мамыражай мезгіл сенімен бірге келсін! – деп бата береді.  тәтті қанға ынтық болған маса содан бері қанына үйір болады. ал, бақа «мені жыланға азық етті» деп, түнде маса аулайды екен.