Мое впечатление о картине веденеева ангел этапа на завтра надо

я.колас сутыкае свайго героя з рознымi людзьмi, ставiць у розныя сiтуацыi, раскрываючы яго характар, духоуны свет, маральную высакароднасць.

ужо на першых старонках трылогii чытаем пра спрэчку лабановiча з хатовiцкiм папом кiрылам аб тым, як трэба глядзець на мужыка. на думку папа, мужык з'яуяецца нiзшай iстотай, якая сама вiнавата у сваiм цяжкiм жыццi. андрэй лабановiч катэгарычна не згаджаецца з гэтым. для яго мужык – гэта чалавек працы. у сваёй цёмнасцi, забiтасцi i адсталасцi народ не вiнаваты. такiм яго зрабiу несправядлiвы царскi рэжым. i таму лабановiч горача бярэцца за пашырэнне асветы не толькi сярод дзяцей, але i дарослых. сцiплы, сумленны i патрабавальны да сябе, лабановiч надзвычай прынцыповы у адносiнах да панямонскiх iнтэлiгентау, якiя здрадзiлi сваёй справе, сталi духоуна беднымi, загразлi у цiне мяшчанства, абывачельшчыны, карцёжных гульняу, п'яняк.

бачачы амаральнасць панямонскай iнтэлiгенцыi, несправядлiвасць улад у адносiнах да сялян, лабановiч часта задумвауся над складанымi праблемамi жыцця, ставiу перад сабой спрадвечныя фiласоускiя пытаннi: “што такое жыццё? у чым сэнс чалавечага жыцця? у чым прызнанне асобы як грамадскай адзiнкi? ” пасля знаёмства з нелегальнай лiтаратурай, гутарак з вольгай андросавай i галубовiчам усе падзеi сталi уяуляцца лабановiчу у новым святле. герой адчуу вялiкую радасць, што спазнау тую прауду, якой жыу народ i за якую гiнулi у астрогах i на катаргах лепшыя яго сыны. ён выходзiць на шлях актыунай рэвалюцыйнай барацьбы, паступова наблiжаецца да сваёй мэты — "намацаць галiнамi сонца".

адданы справе, сумленны, лабановiч гатовы пайсцi на самаахвярнасць дзеля справы, за якую змагаецца народ. самаахвярнасць — таксама важная рыса характару, па якой можна меркаваць аб маральных якасцях лабановiча.

лабановiч — чалавек вялiкага iнтэлекту, здольны радавацца i хвалявацца, адчуваць хараство роднай прыроды. любоу да прыроды — адна з самых адметных рыс у яго характары. лабановiч, як i працоуны чалавек, куды глыбей успрымае хараство прыроды, чым розныя прадстаунiкi мясцовых улад i iх прыслужнiкi, якiя на прыроду глядзяць, як на сродак узбагачэння.

складаны шлях прайшоу герой трылогii я.коласа. часамi ён памыляуся, але нiколi не iшоу на кампрамiс са сваiм сумленнем. лабановiч быу мужным i непахiсным у час суровых выпрабаванняу, з якiх ён выйшау з адзiнай думкай: "чалавек павiнен жыць для дабра, ён павiнен быць карысным людзям".

цяжкай была доля народнага настаунiка у дарэвал. час. я.колас ведау гэта са свайго вопыту. не усе настаунiкi маглi вынесцi гэтыя цяжкiе выпрабаваннi лесу. некаторыя з iх цалавалi папоускiя рукi, кланялiся станавому прыставу. такiм чынам яны куплялi адносны спакой i бестурботнае iснаванне. але за гэта яны плацiлi вялiкую цану — страту чалавечай годнасцi. лепшыя, найбольш перадавыя выбiралi сабе iншы шлях. быу ен цяжкi, але быу ен слауны. на яго з самага пачатку працы у школе уступiу андрэй лаба новiч.