1-тапсырма. Ақын Ерлан Жүністің ел, туған жер, Отан туралы тағы қандай өлеңдерін білесіңдер? Басқа да ақындардың тәуелсіздік
тақырыбындағы өлеңдерін тауып, салыстырыңдар.Помагите и лучший ответь зделаю ​

ответ:Қазақстан Жазушылар одағының басқарма мүшесі, мемлекеттік «Дарын» жастар сыйлығының лауреаты, халықаралық «Шабыт» фестивалі Гран-приінің, Президент кубогының иегері, Жарасқан Әбдіраш атындағы сыйлықтың лауреаты, жерлесіміз, белгілі ақын Ерлан Жүністің өлеңдері 6-7 сынып оқушыларына арналған оқулықтарға енді. Бұл, әрине «ақынмын» деп жүрген кез келгеннің маңдайына жазыла бермейтін зор бақ. Нағыз табиғи таланттың табысы екені сөзсіз.

Бұған дейін қарасы қалың оқырмандарына «Жыр перзент», «Киелі түндердің дұғасы», «Хауас», «Ғаусар», «Үміт жырлары», «Энтелехия», «Арманшыл таңның бұлттары» секілді бірнеше жинағымен танылған ақынның өлеңдері тау бұлағындай мөлдірлігімен, тазалығымен жұртшылықтың жүрегін баурап алатыны ақиқат. Талай әдеби аламандарда қатарынан оза шауып жүрген талантты ақынның шығармашылығына табыс тілейміз.

Объяснение:

Небір сөздер болады!

Өз өртіне өзі өртеніп кете жаздап тұратын да сөздер болады.

Доспамбет жыраудың соңғы демі жарық дүниенің ең соңғы бір сабақ жібіндей болып үзілгелі жатқан сәтте, бұ дүния мен о дүния ақын көкірегінде түйісіп қалған сәтте, ақынды ала қашуға келген ажалдың алдынан жасын жырлар от шашқан сәтте ажал да адамға тәуелді болып қалған сияқты. Отты жырлар ақынның оққағарларындай ажалды аластап, оны көпке дейін өз иесіне маңайлатпағандай әсер береді.

Ақынның қысқа ғана өмірбаянында оның соңғы сөздері делінетін өлеңдері ажал алдындағы адамның асыққан сөздеріндей емес, ғұмыр философиясының теориялары болып тереңнен, дәуірдің деректерін екшегендей баппен, жүз жасаған адамның сөзіндей байсалдылықпен айтылады.

Бұл сөздер – өз иесінің өмірін ұзарта түсуге қызмет еткен киелі сөздер.

Жарық дүниеден озарында соңғы сөзін айтып қалуға мүмкіндігі болған адам Жаратушы иеміздің аса зор рахымшылығы түскен адам шығар. Егер солай болса, мұндай рахымшылыққа бөленген жанның бірі – Доспамбет жырау. Ол 1523 жылы қазіргі Астрахань маңында ұрыс үстінде опат болған көрінеді. Доспамбет жырау сонда отызға да жеткен жоқ екен.

- Озушылар, озмаңыз, -

деп басталатын жолдар жыраудың отызға да тола алмай, бар мен жоқтың арасында жатқан сол сәтінің куәгерлері. Бұл ақынның қайғылы қазаны естірткелі оза шауып бара жатқандарға қарата айтқаны еді. Осы бір жолдар көкіректен асыға шығып, «хабаршыларды» тоқтатпаққа олардың артынан «аһ!» ұра ұша жөнелгендей. Бірақ бабалар салтында қазаның хабарын тоқтатуға болмайтын еді.