Фонетический разбор слово даць по белорусскому

Як шмат значыць гэтае слова для нас — яе дзяцей. тэта і родныя, знаёмыя з дзяцінства краявіды, і прыгожыя, працавітыя, сціплыя людзі. гэта і родны дом, у якім нарадзіўся, і мілагучная маміна мова, і сцежка, па якой пайшоў упершыню, і клёкат буслоў усё гэта і шмат чаго іншага — «беларусь мая сінявокая».            жывём мы на гэтай чароўнай, багатай зямлі і за штодзённымі клопатамі не зауважаем яе хараства, прывыкаем да ўсёй гэтай прыгажосці. i па-сапраўднаму адчуваем радзіму толькі ўдалечыні ад яе. як хочацца тады пачуць гучанне роднай мовы, убачыць роднае неба, удыхнуць роднага паветра.            вось ужо некалькі гадоў мы з класам ездзім улетку на адпачынак у . там прыгожа, весела і цікава. але на радзіме ўсё-такі і дыхаецца лягчэй, і смяецца весялей, і спіцца мацней. i я , чаму: я — дома. гэта —мае. i разумею перажыванні м. багдановіча ў вершы «на чужыне»:                         вакол мяне кветкі прыгожа красуюць,—            маркотна між іх я хаджу адзінок,            аж бачу — мне сіняй галоўкай ківае            наш ровны, забыты ў цяні васілёк.                        радзіма — не толькі родная краіна чалавека, дзе ён жыве, а гістарычная, культурная спадчына яго народа. беларусь — зямля нашых продкаў, багатая на падзеі і імёны. асновай жа духоўнага скарбу людзей, іх творчасці з'яўляецца родная мова.            мова — не толькі сродак зносін, але і жывая гісторыя, бо ў ей знайпілі адлюстраванне ўсе падзеі чалавечага жыцця. многія выдатныя сыны беларусі апявалі яе ў сваіх вершах.            але ёсць у нашай краіне і патрыёты — людзі, якія паважаюць бацькаўшчыну, з болем пішуць пра яе становішча. гэта перш за ўсё беларускія паэты і пісьменнікі. сярод іх — ніл сымонавіч гілевіч.                        пакуль паэты будуць пець —            не быць радзіме безыменной,            зямлі бацькоў — не                         дай божа, каб гэта сапраўды было так! каб мы, беларусы, маглі ганарыцца не толькі сваей краінай, але і сваей мовай.