Өз ойыңмен бөліс "Абай -дана, дара тұлға"дейміз. Неге?

Чё. Не поняла ничего.

Объяснение:

непонял.

Абзац данаа Дора иликек изі неру куку не розю діти руми

Қоңырау шалынып, соңғы сабақ аяқталды. әр оқушы осы сәтті қуана күтеді.  мектеп алды оқушыларға толы. бірі жанталасып ішке кіріп жатса, кейбіреуі бар қтарымен сыртқа безеді. тек біз досым саяжан екеуміз әдеттегідей асықпай қоштасып жатқан сәтте саяжан менің үйіме барғысы келетінін айтты. ең жақын досымның көңілін қалтырғым келмей: - саяжан, сәл күте тұр, мен әке-шешеме қоңырау шалып рұқсат сұрайын? -дедім. ол сөзімді қуанышпен естіген саяжан: - әрине! -деп жауап берді. уміттене саяжан ауызымның әр қимылына қарап анамның келісімін күтті. - алло, мам! қалыңыз қалай? - рахмет қызым, жақсы! өзің ще? сабақтарың бітіп үйге қарай бет алдыңба? - иә, мам, сабақ бітті, тек мен сізден сұрайтын өтінішім бар еді? - иә, құлыным, айтағой. - мам, саяжан менімен үйге барғысы келеді, мен оны көптен бері үйге шақырмаппын, біздің үйге барса болма ма? - әрине болады, бірақ ол өз ата-анасын ескертті ме екен? - білмеймін, оны сұрамаппын. - жақсы, ондай болса ең алдымен, ата-анасына хабарлассын. олар рұқсат етсе, біздің үйге барып тоңазытқыштағы тамақты жылытып ішіндер. одан кейін сәл демалып алып, сабақтарыңды оқыңдар! жарайма? - жақсы анашым! рахмет сізге! біз міндетті түрде айтқаныңызды орындаймыз! - деп сөзімді аяқтай салып, саяжанның ата-анасына қоңырау шалдық. олардың да рұқсаттарын алған екеуміз қуанып үйге асықтық.