хнык хнык хнык хнык хнык хнык хнык хнык хнык хнык хнык хнык хнык хнык хнык хнык хнык хнык хнык хнык хнык хнык хнык хнык хнык хнык хнык хнык хнык хнык ​

І. бегчы науздагон, выцерці насуха, вывучыць на памяць, рабіць па- новаму, ісці паціху, злёгку стаміцца, рабіць як след, азірацца раз-пораз, схапіць на ляту, падзіцячы непасрэдна, замяло наглуха, запомніць на заўсёды, на дзіва прыгожы, па-летняму цёпла, паспець як раз на вячэру, бегчы без аглядкі, ліў безперастанку, напярэдадні свята, крыкнуў на хаду, палюбіў змалку, ляжала упоперак, павярнуў улева, бачыць далёка- далёка, па-мужчынску стрымана.ii. 1. хмызняк паварочваў убок, нават тpoxi кудысьці назад. 2. усе прыкметна спяшаліся, i, як ляўчук неузабаве заўважыў, усе насустрач яму, некуды у бок вакзала. 8. дым паволі папоўз угару. 4. выехаць назад адразу не ўдалося: вагон маглі прычапіць назаўтра, дый то пад вечар. 5. горы тут сыходзіліся ушчыльную. 6. на перадзе было цixa, недзе зводдаль па-начному прыцішана скрыпеў драч. 7. васіль быў чалавек на дзіва ўраўнаважаны i па-вайсковаму спакойны. 8. колькі б нам за жар-птушкаю услед нi ганяцца, а усе роўна прыблудзім назад у сяло. 9. мяне лёгка было зачапіць бездай прычыны.   10.3ранку неба было чыстае i яснае, яснасць стаяла доўга удзень, але пад вечар проста увачавідкі пачыналі пухнуць хмары. 11. звярнуўшы набок, яна прыпыняецца якраз на той ручаіне. 12. урэшце я паціху абагнаў васіля. 13. данік заплакаў не уголас, а па-мужчынску цixa.iii. узiмкy рака іншая. яе наглуха забівае снегам. снег усюды. у гэтым белым свеце многа-многа цікавага. зацішна ў рацэ, кожнаму звяру прытулак. асцярожна прыходзілі уначы пажывіцца крушынай зайцы. яны стаялі стаўпкамі, грызлі кару.крыху у бок ад зайцавага следу лёг чоткі роўны след: лапа за лапу. гэта пацixy падкрадвалася лісіца. вось тут яна даволі доўга чакала, пакуль заяц неасцярожна падыдзе бліжэй.так сама мышыная сцежка дробных слядкоў нацянькі прашыла раку ад берага да берага. а збоку гэтага следу двайны след: тхор імкнуўся след у след за мышшу.