Придумай и предложи собственные правила игры передал -садись

В начале игры участники делятся поровну на две или три команды.Из каждой команды выбирается капитан. Все участники становятся вдоль одной воображаемой линии. А капитан посередине напротив, где-то на расстоянии 5-8 метров от линии. Капитан каждой команды берет мяч. По команде «Старт» игра начинается. Капитан кидает мяч первому участнику своей команды. Тот должен поймать мяч и как можно быстрее кинуть его обратно капитану, как только он кинул мяч обратно он должен присесть (и остаться сидеть). Далее капитан бросает мяч следующему игроку своей команды и так далее. Когда капитан получит мяч от последнего игрока своей команды, он поднимает мяч вверх и вся команда встает. Команда, капитан которой первым поднимет мяч, выигрывает.Если вдруг игрок не поймал мяч от капитана, то он должен сбегать за ним, встать обратно на свое место и снова кинуть мяч капитану.

Если капитан не поймал мяч от игрока, то капитан должен сбегать за мячом, вернуться на свое место и продолжить игру.

Ota-bobolarimiz xotirasini yod etib, qilgan ezgu ishlarini davom ettirish, yurtimiz tinchligi  yo'lida xizmat qilgan keksalarga alohida hurmat-e'tibor ko'rsatish mamlakatimizda milliy qadriyat darajasiga ko'tarilgan. O’zbekiston Respublikasining Birinchi Prezidenti  Islom Karimov tomonidan 1999 yil da 9-may kunini “Xotira va qadrlash” kuni  deb e’lon qilinishi va Xotira maydonniing tashkil tilishi buning yaqqol isbotidir.

         Bu ayyomda bugungi tinch-osoyishta hayotimiz, to'kinlik va farovonlikka qanday og'ir sinovlar va mashaqqatlar evaziga erishilgani xayolimizdan o'tadi. Shu yo'lda qurbon bo'lgan millionlab ota-boblarimiz xotirasiga ta'zim qilamiz. Bizga nasib etgan mustaqillik, tinchlik va osoyishtalikning ahamiyatini yanada anglab yetamiz.

          Xotira va qadrlash kunida  Ulug' Vatan urushida fashizm ustidan qozonilgan g'alabani qo'lga kiritishda mardlik va jasorat ko'rsatgan faxriylarimizni, front ortida fidokorona mehnat qilgan yurtdoshlarimizni tabriklab, ularga sihat-salomatlik, uzoq umr tilanadi.Shu bilan birga, urush maydonlaridan qaytmagan, tinch va osoyishta hayot uchun jon berib, qurbon bo'lgan yurtdoshlarimizning muqaddas xotirasi oldida bosh egib ta'zim qilish barchamiz uchun ham qarz, ham farz, deb bilaman.

          O’tgan yili “Xotira va qadrlash” kunida dadam meni  Xotira maydoniga olib bordilar. Jahon  tarixidagi eng qonli, mislsiz qurbonlar, musibat va ofatlar olib kelgan II jahon urushi haqida bobomdan eshitganlarini menga so’zlab berdilar. Dadamning aytishlaricha, xalqimiz yuragida umrbod bitmaydigan yara, asorat bo'lib qoldirgan og'ir yo'qotishlar  xayolimdan o'tdi.Ularning orasidan 500 mingdan ko'prog'i jang maydonlarida halok bo'lgani, yana qancha-qanchasi mayib-majruh bo'lib qaytgani, qanchasi bedarak yo'qolgani, bu g'alaba bizga qanchalik qimmatga tushgani o'z-o'zidan ayon bo'ladi. Jang maydonlarida Vatan uchun, bugungi  yorug' kunlarga yetishimiz uchun jon bergan, o'zini fido etgan insonlar xotirasini yodga olsak, bugun hayot bo'lgan faxriylarimizga qancha hurmat-ehtirom va e'tibor ko'rsatsak, shuncha kamdek tuyulaveradi, mening nazarimda.

            Qaddi dol Motamsaro ona siymosi poyiga bitilgan: "Sen doimo qalbimdasan, jigarim!" - degan so‘zlarni o‘qidim. Dadamning aytishlaricha, umrining so‘nggi laxzasiga qadar ko‘zlarida yoshi qurimay, o‘g‘lini -jigarporasini kutib o‘tgan qanchadan-qancha motamsaro ona bo‘lgan ekan. Daxshatli urushda halok bo‘lgan otajonini ko‘rmagan, unga, loaqal, bir bora bo‘lsin: "Dadajon!" - deb murojaat qilolmay yashayotganlar qancha ekan.

Istiqlolga erishganimizdan keyin 35 jildlik "Xotira" kitobi chop etilibdi. Endi esa urush kurbonlarining nomi poytaxtimizdagi Xotira maydoniga o‘rnatilgan temir "daftar"ga zarhal Harflar bilan bitib qo‘yilibdi.

            Bu erga ziyoratga kelgan xar bir vatandoshimiz, albatta, o‘z jigari, hech bo‘lmaganda, biror qo‘shnisining nomiga duch kelar ekan va ular xotirasiga tilovatu duolar qilib, yuziga fotixa tortar ekan.

         O'ylaymanki, har qaysi xalqning bag'rikengligi va olijanobligi, odamiyligi va insonparvarligi nafaqat o'z yaqinlari, balki begona odamlarning boshiga musibat tushganda ulardan o'z mehri va yordamini ayamasligida yaqqol ko'rinadi.

           Shu kuni Motamsaro ona haykali poyi gullarga burkandi. Turli tashkilotlar  vakillari va ziyoratga kelgan xalqimiz Motamsaro ona haykali poyiga gulchambarlar qo'ydi.Xotira maydoni oqshomga qadar yurt tinchligi va ozodligi, avlodlarning porloq istiqboli uchun jonini fido qilgan vatandoshlarimiz xotirasiga hurmat bajo etish uchun kelgan ziyoratchilar bilan gavjum bo'ldi.

          Mehr-oqibat - xalqimizning eng oliy, noyob fazilati. Ota-boblarimiz urush bo’lgan hududlardan ko'chirib keltirilgan bir millionga yaqin bolalar, ayollar va qariyalarni qabul qilgani, ularga boshpana bergani, hatto oxirgi burda nonini ham ular bilan baham ko'rgani, "Sen yetim emassan" deb, ularni o'z bag'riga olib, mehr-muruvvat  ko'rsatgani  o’zbek xalqimizning odamiylik fazilatlari, olijanobligining amaliy isbotidir.

       Xotira va qadrlash kuni dadam meni haqiqiy insonparvarlik timsoli bo‘lgan Shoahmad Shomahmudovlar oila sharafiga qo‘yilgan yodgorlik majmuasiga ham olib bordilar.

         Ikkinchi jahon urushi yillarida o‘zbek xalqiga xos insonparvarlik fazilatini namoyon etgan va turli millatga mansub 14 nafar bolakaylarni asrab olgan toshkentlik temirchi — Shoahmad Shomahmudovlar oilasi sharafiga qo‘yilgan yodgorlik bu o‘zbek xalqining mehribonligiga, qalbi pokligiga, insonparvarligiga qo‘yilgan yodgorlik deb bilaman.

          Shuningdek, ushbu yodgorlik yonida joylashgan markaziy ko‘chalardan biriga Shoahmad Shomahmudov nomi berilibdi.

Объяснение: