Бізді, негізгі туымыз бірлік пен аман-есендікті білдіреді. тудын ортасындагы сауласын шашқан алтын күн-тыныштық пен байлықты белгісі. қазақ халқы ерте заманнан бері қыранды "ниелі, қасиетті құс"деп есептеген. тудын сабына ұлттық ою-ернек салған. авторлары-Шәмші қалдарков, маусым жазғандар-Жұмекен Нәжімеденов, Нұрсұлтан назарбаев. "Менің Қазақстаным" Ана Қазақстан Республикасының түбінде 2006 жылы 10 қаңтарда Елбасыны ұлықтау рәсімінде алғашқы рет орындалды. к выделенным словам подберите синонимы :-)​

Туған жері – жамбыл облысындағы жамбыл тауының етегі. топырақ бұйырған жері – алматы облысының ұзынағаш елді мекені. шыққан тегі – ұлы жүзшапырашты  тайпасының ішіндегі екей руы. жамбылдың өсіп-өнген топырағында ән-күй, ақындық –жыраулық өнер айрықша биікке көтерілген. м. әуезовтың «қазақ халқында ерекше ған айтыс өнері хіх ғасырдан бергі жерде өзге жерлерде саябырсып, жетісу, оңтүстік өлкелерінде шоғырлана бастайды» деуінде үлкен тарихи себеп бар. біріншіден, қазақстанның өзге өңірлерін ертерек шарпыған отаршылдық ел ішінің дәстүрлі қалпына өктемдігін жүргізіп, шырқын бұзып үлгергенде, жетісу алабы әзірше қағаберісте еді. екіншіден, бұл өңірдің ертеден тамырын тереңге жайған өнерпаздық дәстүрі шын мәнінде хіх ғасырдан бергі жерде айрықша биік өреге көтеріліп еді. осы кезеңде жетісуға сонау арқадан ұлы абайдың келуі, біржан, шашубай, шолақ сияқты дауылпаз әнші-ақындардың келуі, таластан – жалайыр түбектің келуі, оңтүстіктен – майкөт пен майлықожаның келуі, атыраудан – құрманғазының келуі, сөз жоқ, ең алдымен олардың алыстан жаңғырығы жеткен ұлы өнер мектебіне деген ұмтылыстарына байланысты еді. осындай өнер бесігінде тербеліп өскен жамбылдың ақындық дарыны жас кезінен ақ таныла бастаған . ол шағының өзінде ақ өскен ортасын ән мен жырға кенелтіп, тіптен көршілес қырғыз еліне де даңқы жайылып үлгерген. осы кезде өрттей жалындап, жұрт аузына іліккен жас жамбыл жетісудың дүлдүл ақыны сүйінбайға жолығып, оның арқалы өнеріне құныға ден қойып батасын алады. мұнан әрі жал –құйрығы сүзілген жүйріктей арындап, сол кездегі айкүміс, бақтыбай, сары, сарбас, досмағанбет, шашубай, құланаян құлманбет сияқты ақындықтың жылжыған жорға, жылмиған жүйріктерімен айтысқа түскен жамбыл ұдайы шоқтығын асырып отырған. бұлар ғана емес қырғыздың қ, тыныбек, қалығұл, найманбай, қатаған, арыстанбек, сағымбек сияқты ақын-жырау, манасшылармен өнер өрелестіріп, қырғыздың көл-көсір поязиясынан тағылым алады, ақындық өнерін одан әрі шыңдай түседі. жамбыл енді ақындық суырыпсалмалық өнеріне қоса «көрғұлы», «шаһмардан» сияқты жыр-дастандарды апталап-айлап жырлап, ақындық жыраулық өнерін соны қырымен таныта бастайды. жамбылдың ақын-жырау ретінде қалыптаса бастаған кезі ресей отаршылдары – бір жағынан, қоқан хандығы – екінші жағынан, жергілікті жандайшаптар- үшінші жағынан қазақ халқын әлеуметтік саяси қыспаққа алған шақ еді. жаны сергек, санасы өрелі жамбыл өзінің «шағым», «жылқышы», «шәбденге», «сәт сайланарда», «өстепкеде», «патша әмәрә тарылды», «зілді бұйрық» сияқты өлеңдерінде елдің әлеуметтік саяси өмірін ақындық шыншылдықпен азаматтық жауапкершілікпен бедерлейді. жамбыл қазан төңкерісінен кейінгі елдің саяси-әлеуметтік өміріндегі тарихи өзгерістерге үлкен үмітпен ден қояды. оның «туған елім» атты толғауы 1936 жылы жарық көріп, онан соң орыс тіліне аударылған нұсқасы «правда» газетінде жарияланып, қарт ақынның даңқы бүкіл әлемге жайылды. халқына қадірі артып, даңқы өрлеген жамбыл, шабыт тұғырына қонған алатаудың ақ иық қыранындай, жыр нөсерін селдетеді. оның 1936-1945 жылдар аралығында шығарған жырлары 13 мың тармақтан асады екен. ол ел өміріндегі табыс пен жаңғыруларды, жеңіс пен ерлік істерді ерекше шабытпен жырлайды. шағын жыр-толғаулар ғана емес, оның қарт көкірегінен «өтеген батыр», «сұраншы батыр» сияқты эпикалық туындылар қайта жаңғырып ақтарылады. жамбыл - әрі эпик, әрі айтыс ақыны; абыз жырау әрі жауынгер жыршы. ол шын мағынасындағы биік парасатты өнерпаз, азаматтық саяси поэзияны қалыптастырушы. жамбылдың ұлылығы оның тек ақындық шеберлігімен ғана емес, сонымен бірге халық поэзиясының бұтақ жайған жаңа бір бәйтерегі болуымен, басқаша айтқанда , халық ақындарының жасампаздық рухтағы жаңа ұлы көшін бастаған даралығымен де өлшенеді. оның сөздері ұранға айналып, өзі халық поэзиясының атасы аталды. ол жыраулардың байтақ эпикалық дәстүрін, қазақ сөз өнеріндегі ғажайып импровизациялық үрдісті бүтіндей жаңа арнаға бұрып, оған жаңа мазмұн дарытты. жамбыл – ізгілік жолындағы азатшыл азаматты нәсіліне, ұлтына бөлмеген шын мәніндегі интернационалист ақын. «жамбыл жырлары теңіз түбінде шашылып жатқан маржан секілді. оны жинап алып халқының қолына беру – біздің әрқайсымыздың азаматтық борышымыз» - деген еді сәкен сейфуллин. жамбыл - жырдың толассыз бұлағы, өшпес өнегесі, тозбайтын асылы. ол жасампаз ұрпақпен сырласындай, қимасындай мәңгі бірге жасай береді.