Эссе на тему Мен кіммін және мен өмірге не үшін келдім

Мен кіммін? Арман-мақсатым қандай? Болашағым бұлыңғыр болмас үшін талмай еңбек пен тынымсыз қызмет еткім келеді. Ең алдымен Жаратқанның жұмыр басты пендесімін. Менің де өз арман-мақсатым бар. «Армансыз адам-ормансыз бұлбұл» демей ме? Арманым мен мақсатым ұштасып жатыр. Өзім қалаған мамандықта өзім қалаған дәрежеде білім алудамын. Мақсат айқын болған жағдайда арманың асқақтай береді. Мектеп кезінде неше түрлі мамандықты игеріп, әр салаға өзіңді қойып көресің. Адам жанының арашашысы дәрігер болуды немесе бала жанының бағбаны ұстаздықты жаныңа серік етесің. Менің де алдыма қойған арман-мақсаттарым болды. Мектеп кезінде қазақ тілі мен әдебиеті пәнін сүйіп оқыдым. Сол қызығушылығымның негізінде түрлі байқауларға, аудандық, облыстық пәндік олимпиадаларға қатысып, жүлдемен оралдым. ҰБТ сынағында да еш ойланбастан қазақ әдебиеті пәнін таңдадым. Ойдағыдай жинап, журналистика мамандығына түстім. Қиындығы мен қызығы мол журналистика мамандығының қыр-сырын біліп, сол салада қызмет еткім келеді. Адам болып өмірге келгеннен кейін армандау керек. Мақсат қоя білу керек. Арман-мақсатсыз, үмітсіз адам болмайды. Еңсең түсіп, жігерің құм болған кезде де өзіңді өзің қолға алып, әрекет етудің жолын табасың. Өмірге не үшін келгенімді білмеймін дей алмаймын білемін. Өмірдің мәні неде екенін де түсінемін. Дұрыс емес жайттарды дұрыс деп, дұрыстарды бұрыс деп бой бермейтін кездерім де болады. Жұртқа бір мінезің ұнаса, бір мінезің ұнамайды. Яғни, бәріне бірдей жағу мүмкін емес. Жұмыс көп, уақыт жоқ деп кейбір істерге еріншектік танытамыз. Бірақ, берілген істі, өзіме жүктелген міндетті уақытында орындауға тырысамын. Он пәленің тоғызы тілден демей ме? Әрбір айтқан сөзіме сақтықпен қараймын. Жұртты жамандап, асыра мақтаудан аулақпын.

Рід літератури епос.

Жанр реалістична соціально-побутова гумористично-сатирична повість-хроніка (жанрова специфіка повісті полягає в тому, що зображення повсякденного життя родини Кайдашів розгортається в найрізноманітніших побутових виявах, які часто окреслюються в гумористичному плані. Схильність до відтворення комічних недоречностей письменник вважав однією з рис ха­рактеру українців, елементом національної психіки, багатої, за його ж спо­стереженням, «на жарти, смішки, штукарства та загалом на гумор, ще ча­сом і дуже сатиричний»).

Тема зображення реалістичних і трагічних за своєю суттю картин життя та пси­хології українських селян у перші десятиріччя після реформи 1861 р.

Ідея критика окремих вад тогочасного панівного суспільного ладу, які спотво­рювали людські почуття і взаємини, інтереси і прагнення; засудження егої­зму, жорстокості і дріб’язковості в стосунках з людьми, висловлення суму за людину, її самоприниження і моральний занепад; мотив національної са­мокритики, що переходить у мотив сорому й уболівання за український світ.

Художній напрям реалізм.

Герої Родина Кайдашів: Омелько, його дружина Маруся, їхні сини Карпо і Лаврін, їхні невістки Мотря і Мелашка; родини Балашів, Довбишів; баба Палажка.

Композиція: повість складається з дев’яти розділів.