А. Байтұрсынұлы туралы берілген мәтінді мұқият оқып шығып, ақынның мысал жанрында қосқан үлесі туралы айтып беріңдер

Жалпы ақындық қасиет адамға ерте қонатындығы, әдетте өлең шығару жас кезден басталатыны дүйім жұртқа мәлім факт. Бірақ сондай дарынға түрткі болатын игілікті жайт-ойы мен көңілін қозғар орта болмаса, оған қандай да бір жағдай жасасаң да, одан шығар нәтиже шамалы.

Ілиястың өскен ортасы да, өмір кешкен қоғамы да оның ең алғаш қалам тартып, ақындық жолға түсуіне түрткі болған, дарынын, ішкі талант құбылыс-қасиетін ашқан, әсемдік әлеміне жетелеген –Жетісу табиғаты мен өзінің туып-өскен жерінің сұлулығы. Әдетте, сұлулыққа тәнті болған адам ғана құштарланады, іңкәрлік сезімге бөленіп, толғанысқа, қиял-сезімге бой ұрады. Бұл жайтты Ілияс та басынан кешірген. Бойындағы сезімтал қасиеті оның ойын сан-саққа жүгіртеді, қинайды, әбден қалжырап, бәлкім қасындағы өзін сезетіндей адам табылмағасын қолына қалам алуы да ғажап емес. Алғашқы өлеңдерінің бірінде былай деп жырлайды:

Ащы көңіл,

Тұщы өмір,

Төсек –темір, бар ма дос?

Қайғы баптап,

Ойды шақтап

Сырғанақтап жүрмін бос.

( «Шам-шырақ»)

Общеизвестно, что поэзией человек усваивает рано, а поэзия обычно начинается в юном возрасте. Но если нет благоприятной среды, которая мотивирует такой талант, как бы вы не создавали ему условия, результат будет незначительным.

Окружение Ильяса и общество, в котором он жил, были первым, что побудило его взяться за перо и вступить на путь поэзии, раскрыло феномен таланта, внутреннего таланта, и привело его в мир прекрасного - природы Жетысу и красота места его рождения. Как правило, только человек, восхищающийся красотой, жадный, наполненный чувством прекрасного, одолеваемый волнением и воображением. Ильяс сказал этотоже опытный. Неудивительно, что чувствительная натура его тела заставляет его мысли разыграться, он мучается, он сплошь шутит, а может быть, берет в руку перо, чтобы не найти человека, с которым он мог бы почувствовать себя. В одном из своих первых стихотворений он поет:

Горькое сердце,

Сладкая жизнь,

Железная постель, есть ли друг?

Горе при ,

Мысль жалит,

Я скольжу пустой.

("Свечи")