Эссе на тему героизм царицы томирис и героизм казахских батыров на казаском​

Томирис – сақ халықтарын билеген атақты әйел патша. Осы күнге дейін ол жайында көптеген аңыз-әңгімелер айтылып келеді. Онда оның сұлулығы мен қайсарлығы, елі үшін еткен ерлігі жан-жақты бейнеленеді. Оған қоса патшайым жайында жазушылар том-том кітаптар жазса, режиссерлер көптеген фильмдер түсіруде. Әкесінің тәрбиесінде болған

Аты аңызға айналған Томирис VI ғасырдың басында массагеттердің патшасы болған Спаргапистің отбасында дүниеге келген. Анасы сәби кезінде қайтыс болғандықтан, Томирис әкесінің қамқорлығында болды. Патшаға өзінің тақ мұрагері қыз екендігі қатты алаңдатпады. Өйткені сол уақытта көрші савроматтарда әйел адам ел басқарып, түрлі щайқастарда халқы мен жерін жаудан қорғап отырған. Сондықтан Спаргапис патша қызын кішкентайынан нағыз ержүрек, батыл әрі кез келген уақытты шешім қабылдайтын қайсар қыз ретінде тәрбиеледі. Тіпті соғыс тактикасын да үйрете бастады. Осылайша ел тізгіндейтін болашақ патшайым бес жасында асау атқа мінсе, алты жасында қолына семсер ұстауды үйренген. Ал он үш жасында Томирис қылыштасу мен найза атудың қыр-сырын меңгеріп алған. Сонымен қоса, ат жарыстарда оның баптаған тұлпары әрқашан бірінші келіп жүріпті.

Барлық құқықтар қорғалған.

Тұмар (Томирис) (грек. Τόμυρίς, көне парс. Таһм-Раyіš, көне иран.: Таһміріһ — "Батыл") (ж.ж.с.д. 570-520) — күнгей түркі сақ халықтарының байырғы заманда ел билеген атақты әйел патшаларының бірі, массагет халқының байырғы заманда ел билеген атақты ханшайымы. Себебі грек жазбаларында оның елін "массагет" деп атайды. Тұмар ханша есімінің тарихқа еніп әлемге танылуы - Ахемен әулетінен шыққан, "төрт құбыланың тұтас билеушісі" атанған парсының әйгілі патшасы Кирдің (ж.ж.с.д. 558-530.) Орта Азияға басқыншылық жорықпен келген "жеңілуді білмейді" деп дәріптелген әскерін ашық шайқаста тас-талқанын шығарып жеңуімен тікелей байланысты.Қазақ батырларының білектің күшімен, найзаның ұшымен қорғап қалған қасиетті, кең байтақ қазақ жері – бізге, бүгінгі ұрпаққа мұра болып қалған басты игілік деп білуге міндеттіміз. Осы, қазақ батырларының қаны тамған киелі жеріміздің қойнауындағы бар байлығымыз – тағы да осы батырларымыздың бізге аманат тапсырған қазынасы. Осыны біз бүгін көздің қарашығындай қадіріне жетіп, сақтай білуіміз парыз. Қазақ батырлары және олардың ел тағдырындағы тарихи орны дегенде, біз біріншіден, олардың тереңнен тамыр тартқан туған жер, Отан туралы идеясын бірінші қатарға қоюымыз қажет. Батырлар туралы бірде-бір халық мұрасы бұл идеяны айналып өтпеген. Туған жерді қорғау, сақтау, келер ұрпаққа аманаттау, ел бірлігі, ел ынтымағы идеясы-бізге жеткен барлық тарихи мұралардың алтын арқауы.

назымбек екiншi кезекте оқиды. жер тайғақ. асыға басып, мектебiне келе жатыр. бiрер рет аяғы тайып кетiп құлап тұрды.

өзiмен бiрге оқитын нақысбектi жолда кездестiрдi. ол бiр кiшкентай қолтықтап алған. еңiреп жылап келедi.

– мына сенiң iнiң бе? – деп сұрады назымбек. – жоқ. – ендi кiмiң? – құлап, аяғын ауыртып алған екен. – оны қайда апарасың? – дәрiгерге көрсетiп, жарасын таңғызып берейiн. екеулеп апарып салсақ қайтедi? – деп өтiнгендей болды нақысбек. – сабақтан кешiгемiз ғ – мен кешiксем, күлпәш құлекеноваға айтарсың, мертiккен дәрiгерге әкеттi деп. – айтайын, көп жүрiп қалма! – деп, жүгiре жөнелдi назымбек. нақысбек арқалап алған зар қағады. ауырсынып, шырылдауына қарағанда аяғы сынған болу керек. – жылама, қазiр дәрiгерге жетемiз, таяу қалды. сенiң атың кiм? – тө – ал, төлеген батыр, мойнымнан мықтап ұста, тез жеткiзе қояйын, – нақысбек төлегендi хирургке алып келдi. олар айнаға түсiрiп, сынық бар дептi. емханаға салатын болды. хирург нақысбекке: – кiшiге көрсеткен қамқорлығың үшiн саған рақмет! – деп, басынан сипап, арқасынан қақты. ендi нақысбек мектепте қарай жүгiрдi. вроде бы этот