Асқар Айдоспен мектеп алаңына футболға барамыз деп келісті. Ол алаңға бару үшін алдымен Айдостың үйіне дейін 36 минут, сонан соң Айдостың үйінен алаңға
дейін алдыңғы жүрген уақытынан 9 минутқа кем жүрді. Асқар барлығы қанша
уақыт Жол жүреді?​

- Ата! Сіз қандай әскерлермен соғысқансыз?

- Жаяу, немере, жаяу әскерде ...

- Сізге жаяу әскерде күресу қиын болды ма?

- Соғыста бәріне қиын. Бұл серуендеу емес, бұл қиын жұмыс.

- Соғыс - бұл жұмыс па?

«Сіз не ойладыңыз?» Әскери адам үшін соғыс - бұл жұмыс. Бұл сіз үшін ерекше, мен түсінемін, бірақ ол солай.

- Сондықтан олар кез-келген жұмыс үшін ақша төлейді. Сіз ақы алдыңыз ба?

- Бәрін ақшамен өлшеуге болмайды, немерелер. Біз үшін ең жақсы жалақы - жауды жеңу, біз босатқан қалалар мен ауылдар, біздің халқымыздың алғысы болды. Біздің ғана емес. Біз Еуропаның жартысын фашистік зұлымдықтан босаттық.

- Сіз осы Жеңісті әлі күнге дейін мақтан тұтасыз ба?

- Ал, ше? Бұл сіздер үшін жастар, бұл соғыс тарихтағы оқиға. Біз үшін, майдангерлер, бұл біздің өміріміздің маңызды бөлігі, ұмытылмас бөлігі. Бұл өмірге арналған.

«Сіз ертең шеруге барасыз ба?»

- Мен, әрине, барамын Мүмкін бұл менің соңғы Жеңіс күнім.

- Жоқ, ата. Өмір сүру керек. Мен сенімен ертең барамын. Мен істей аламын

- Бірге барайық, немере. Мен сіздерді достарыммен таныстырамын. Бізде аз қалды. Бірақ біз әлі қызмет етудеміз.