Какой урок вынес Алёша из приключившейся с ним истории​

Пачаць сваю работу хочацца з радкоў твора змітрака бядулі «зямля», у якіх пісьменнік гаворыць: «зямля! маці усе мы дзеці твае: і расліна, і жывёла, і чалавек». сапраўды, зямля — наш агульны зялёны дом. i трэба, каб усім у гэтым доме было ўтульна. каб падтрымліваць парадак у нашым доме, мы прыкладаем намаганні: мыем посуд, прыбіраем у пакоі, выносім смецце. зямля таксама патрабуе нашага клопату. але, на жаль, усё часцей людзі адносяцца да прыроды па-спажывецку. яны карыстаюцца яе багаццем, пры гэтым, як у творы а.жука «стары бабёр», не пакі пасля сябе «ні прысадаў, ні травы, ні самое ракі». людзі не разумеюць, што пазбаўляюць жылля звяроў. або ў творы і.пташнікава «алені». герой твора язэп без шкадавання забівае аленя. калі мы жывём у агульным доме, то трэба падтрымліваць добрасуседскія адносіны з усімі іншымі жыхарамі. чалавек павінен быць гаспадаром і клапаціцца пра «братоў нашых меншых». тое ж самае і з раслінамі. у вершы п. панчанкі «сармацкае кадзіла» паэта хвалюе тое, што мы «ад зялёнай адракаемся радні». знікаюць расліны, а тыя, што засталіся, амаль усе ў чырвонай кнізе. паветра, вада, зямля — усё забруджваецца. а гэта ўжо пагроза чалавеку. мы павінны абараніць прыроду ад бяздушша і спажывецкіх адносін. неабходна адказна ставіцца да ўсяго навакольнага, зрабіць кожны куточак зямлі прыгажэйшым. i тады не толькі мы, але і будучыя пакаленні змогуць пачуць бусліны клёкат і спеў жаўрука, пабываць на квітнеючым лузе і пясчаным беразе, пачуць шум бору і шапаценне калосся на ніве. тады зямля будзе сапраўдным зялёным домам.