Якая мова з’яўлялася дзяржаўнай мовай на Беларусі ў XIX стагоддзі?

Відповідь:

Вялі́кае Кня́ства Літо́ўскае (лац.: Magnus Ducatus Lithuaniae, скарочана ВКЛ), поўная назва — Вялі́кае Кня́ства Літо́ўскае, Ру́скае, Жамо́йцкае і і́ншых зяме́ль — еўрапейская дзяржава, якая існавала (паводле літоўскага гісторыка Томаса Баранаўскаса) з канца 12-га стагоддзя[1] ці (паводле беларускіх і іншых літоўскіх гісторыкаў) з 1240-х гг.[2][3][4][5] да 1795 года[6]. Генезіс дзяржавы не мае агульнапрынятай канцэпцыі, а выклікае дыскусіі[7][8][9][10][11][12]. На ранніх этапах існавання новай дзяржавы і ў 14—16-м стст. тэрыторыя ВКЛ была значна пашырана за кошт уключэння балцкіх, славянскіх ды іншых земляў, у выніку чаго яна ахапіла амаль усю сучасную Літву і ўсю сучасную Беларусь, а таксама часткі сучасных Украіны, Расіі, Польшчы, Латвіі, Эстоніі і Малдовы. У час свайго росквіту ў 15-м стагоддзі з'яўлялася найбуйнейшай дзяржавай у Еўропе[13]. Вялікае Княства Літоўскае было шматнацыянальнай і шматканфесійнай дзяржавай з вялікай разнастайнасцю ў мовах, рэлігіі і культурнай спадчыне.

Пояснення:

План- это чертеж небольшого участка местности в крупном масштабе и в условных знаках, построенный без учета кривизны земной поверхности. Отличие плана от карты: на плане изображаются небольшие участки земной поверхности, на картах же изображены гораздо большие территории и в более мелком масштабе.