придумайте рассказ про войну, на белорусском языке.

схема будовы:
1) уступ.
2) паведамленне пра месяца и час кали адбывалися падеи.
3) знаемства з дзеючай асобай.
4) непасрэднае дзеянне их асаб. и парадак
5) указанне на завяршэнне дзеяння.
6) раскрыть пабуджальны сэнс гэтай гисторыи.
​

Вайна уносiць сотнi i тысячы чалавечых жыццяу. Але рэдка хто на самой справе перажывае за загiнуушых, за iх сем’i. Па тэлебачанню, у асноуным, паказываюць страты у вайне. Адны лiчбы. Людзi радуюцца, што невялiкiя страты, а не скарбяць аб загiнуушых.

Вайна – гэта жудаснае вiдовiшча. Вайна – гэта бяда. Мы у поунай меры не адчуваем гэтага, пакуль вайна не закране нас. I усе ж такi мы баiмся вайны. Кожны з нас спрабуе пазбегчы яе. Вайна патрэбна “вярхам”, а не простаму народу.

Але я лiчу, што вайна нiколi не закончыцца. Яна была, есць i будзе. У мяне такое адчуванне, што людзям патрэбна вайна. Чаму яны не спыняюць яе? Чаму не супроцьстаяць усей сваей сутнасцю? Ну, а калi б супрацiулялiся? Тады, здаецца, успыхнула бы яшчэ адна вайна. Хаця, калi б людзi проста адмовiлiся ад вайны, не прымалi яе. Не шлi забiваць у сувязi з другой, не iх рэлiгiяй i чым-небудзь яшчэ. Калi б людзi выкрэслiлi з мовы само слова “вайна”. Калi б не выконвалi загады, звязаныя з вайной. Тады б вайны нiколi не было. Але гэта мары. Такога нiколi не здарыцца. Тыя, хто змагауся раней, хто гiнуу лютай смерцю, хто не дачакауся, цi страцiу у вайне сваiх родных тыя нiколi не будуць ваяваць.

I сусветная, i астатнiя войны – гэта урок нам. Урок, якi мы дрэнна вывучылi. А адказваць прыйдзецца. Калi пачнецца вайна, чалавеку прыйдзецца забiваць сабе падобных. Мы не ведаем, што гэта такое. Твары забiтых будуць успамiнацца табе вечна. Я думаю, што удзельнiкi вайны ноччу бачаць кашмары, бачаць загiнуушых сяброу. Сяброу, якiя нiколi не вернуцца. Яны не вернуць той мiр, што быу да вайны. Вайна – гэта гiсторыя. Гэта перамены. Жудасныя перамены i жудасная гiсторыя.

Вайна пасля сябе пакiдае рану. Рану на целе Зямлi i на сэрцах людзей. Рану, якая гнаiцца i не зажывае. Нiколi не зажывае.

Объяснение:

Вайна пакінула крывавы след у гісторыі нашага народа, у кожнай сям’і, у чалавечых лёсах. Бяда не абышла і тых, хто вярнуўся дадому з яе крывавых палёў. Многія памерлі ад франтавых ран, засталіся інвалідамі. Вайна пакінула меткі на кожным пакаленні. Але памяць людская не сцірае жудасныя і гераічныя падзеі, не сціхае боль ад страт, не затуманьваецца слава герояў. Эстафета гэтай памяці перадаецца з пакалення ў пакаленне.
З цягам часу людзі па-іншаму пачынаюць успрымаць слова “вайна”. Яна здаецца нам далёкай. Мы жывём ў мірны час, пад мірным і чыстым небам. Але дзякуючы чаму? Усе гэта дзякуючы тым, у каго хапіла мужнасці, стойкасці і адвагі, каб процістаяць ворагу. Людзі не задумваліся, што рызыкуюць сваім жыццём. Яны проста аддана ішлі абараняць сваю зямлю, сваю Радзіму. Абаронцы ўсяе Беларусі падаравалі нам светлае і чыстае неба над галавой, яснае сонейка, а галоўнае — спакойнае і мірнае жыццё. Але ўсё адно не трэба забываць пра такія страшэнныя падзеі як вайна. Мінулае не павінна паўтарыцца.
А як жа даведацца, што было тады, у часы вайны? На жаль, рэальных сведкаў тых падзей Вялікай Айчыннай з кожным годам становіцца ўсе менш. Хто данясе да нас ваенную гісторыю, хто раскажа — як яно было на самой справе? Адно я магу сказаць упэўнена: не горш за людзей нам распавядаюць кнігі. Яны — адны з лепшых крыніц інфармацыі. Літаратура, асабліва беларуская, багатая на творы, прысвечаныя Вялікай Айчыннай вайне. Нават ёсць пакаленні пісьменнікаў і паэтаў, маладосць якіх прыпала на час той жудаснай трагедыі. Ім была адзначана вялікая роля — абараняць Радзіму. Акрамя таго, яны яшчэ і пакінулі наступным пакаленням вялікае і неацэннае багацце — сваю гісторыю.
Вайна ва ўсіх звязана з цяжкімі ўспамінамі — хтосьці згубіў сям’ю, хтосьці — проста блізкага чалавека. Але ўсё гэта прынесла вялікія пакуты. Цяжка слухаць аб тым, што давялося перажыць мірным жыхарам. Даводзілася хавацца ў лесе, баяцца кожнага шораху, змагацца з голадам і суровымі марознымі зімамі. Цяжкі час — цяжкае і жыццё.
Я жыву пад мірным небам, не ведаючы клопату і бяды. Я не бачыла вайны, але ведаю, як цяжка прыходзілася людзям у той час. Мы пажыццёва абавязаны тым, хто падараваў нам мір і свабоду. Шануйце сваё жыццё і нясіце ў сваіх сэрцах памяць аб героях Вялікай Айчыннай вайны!

We have a new classroom this year. our classroom is big and clean. there are many bookshelves in our classroom. we have blinds on the windows in classroom. we have got any plants in your classroom. there are  many pictures on the walls in our classroom. we have two computers in our classroom. we like our classroom.   или же: i like my class. it cheerful and cheerful. all of us very much are on friendly terms, and we don't quarrel almost. at lessons to us it is very cheerful therefore teachers sometimes abuse us. but we will try to improve. but most often, teachers my class, say that our class very capable. after lessons all of us together go home. on the road we play and we have fun. in the winter we love, to rush snowballs, to ride a hill near school. in the spring we run races, we play at hide-and-seek. and in the fall we collect beautiful maple leaves.