тапсырма
Шығарманы түсініп оқып, кейіпкерге берілген автор мінездемесін табыңыз.

Бегабат Ұзақов
«Жантаза» (әңгімеден үзінді)

Екі күннен бері орта бойлы, төртбақ денелі, қалың қабақты, қарасұр жігіт торы атпен желдіртіп келеді. Бес қаруын түгел асынған. Қызылқұмның жұмақ көркіне қызыға көз тастап келе жатқан жасы әлі жиырмаға тола қоймаған жігіттің кеудесіндегі елдің тірлігі де үнемі осындай мамыражай кеше берсе ғой деген арман ұлғая түсті.
«Тіршілік неткен тұрлаусыз еді! - деген ой келді оның қиялына. – Айналаны көріктендіріп тұрған мына раң, қызғалдақтар құралайдың салқыны өткен соң күнге күйіп, желге ұшарын білмейді-ау! Адамдар солай, тайталасып өтеді. Күреспесең, ғұмырың қамшының сабындай қысқа. Тосыннан келген дүлей күш сындырып кеткенін байқамай да қаласың...»
Болатын бала он төртінде бас болар. Кеудеде жолбарыс жүрек соғып тұрған кезде ер жігіт үйінде бұғып жата алмас. Сыр бойындағы қалың елдің қамын жеп, жас күнінен атқа қонып, ақ найза ұстады. Он жетіге толар-толмас кезінде айрандай ұйып отырған елге оңтүстіктегі ала шапандылардың әскері киліге кіріп, ойран салды. Жекпе-жекте бас батырына найза қадап, аттан аударды. Ел тізгінін ұстағандар екі тарапқа жалтаңдап ашырқаған халқын тойдырудың орнына, алқымын толтыруымен әлек. Жағдай бұлай жалғаса берсе, тұлымды ұл - құлға, бұрымды қыз - күңге айналарын сезген бұл жігіт араздасқан ағайынды жарастырып, елді біріктіруімен әуре. Арал, Сырдың кейбір салаларына бөген құрып, егіншілікпен айналысуға үндеді.
Егіншілікті үйретудегі мақсат – шашыраңқы елді жинау. Біріккен жұртты жау жеңе алмайды. Мұны түсінгендер Сырды сағалағанымен, малына малданып, қырды жағалап кететіндер де бар. Қай-қайсы да басына іс түскенде әскері бар болғандықтан бұған келеді. Оның самсаған қалың қолы бар, жүздеген жігітті машықтандырып, жау шапса, лап қоюға дайындап қойған. Таса жердегі әскери жаттығуларда шыңдалған жігіттер былайғы кезде өз тірлігімен айналыса береді.

Кейіпкердің аты Кейіпкердің жасы, түрі, сыртқы келбеті Кейіпкердің мінезі, қылығы, ішкі жан-дүниесі Кейіпкердің іс-әрекеті

Объяснение:

можно инсту который читает

Абай (Ибраһим) Құнанбаев (1845-1904) — ақын, ағартушы, жазба қазақ әдебиетінің, қазақ әдеби тілінің негізін қалаушы, философ, композитор, аудармашы, саяси қайраткер[1], либералды көзқарасын исламға таяна отырып, орыс және еуропа мәдениетімен жақындасу арқылы қазақ мәдениетін жаңартуды көздеген реформатор. Абай ақындық шығармаларында қазақ халқының әлеуметтік, қоғамдық, моральдық мәселелерін арқау еткен.[2]

Суворов александр васильевич 1729 жылы 13 қарашада (1729 ж.) 1729 жылы дүниеге келді (басқа дерек көздері бойынша, 1730 жылы). оның әкесі - суворов василий иванович - генерал-аншеф және сенатор, алғашқы орыс әскери сөздігінің авторы болды. суворовтың анасы - мандукованың қарындасында авдотия (евдокия) федосеевна мануковтардың армян отбасына тиесілі болды. александр өзінің қ шағымын ауылдағы әкесі үйінде өткізді. ол әлсіз болып, жиі ауырады. оның денсаулығының әлсіздігінен әкесі ұлының әскери мансабын ойламады және оны мемлекеттік қызметке үйретті. кезінен бастап, әскери іс-қимылдарға деген ұмтылысын көрсетті және өзінің ең бай әке кітапханасын пайдаланып, фортификация, әскери тарих, артиллерияны зерттеді. әскери пәндерден басқа, ол , философия, тарихты зерттеді. әскери болуға шешім қабылдаған суворов мінез-құлқы мен жаттығуын бастады. 1742 жылы ң өтініші бойынша әкесі оны семеновтың өмірлік күзет полкінде жауынгер деп жазды, онда суворов алты жарым жыл қызмет етті. суворов 1748 жылы дене шынықтыру қызметімен белсенді түрде жұмыс істей бастады, бірақ асыл оны офицер лауазымында бастады. суворов солдаттың шынайы өмірін жақсы білді. 1754 жылы ол лейтенант офицерлік атағы берілді және ол ингмирлант атқыштар полкі үшін тағайындалды. 6 мамырда (18) 1800 жылы александр васильевич суворов қайтыс болды. оның күлдері александр невский лаврта. могилев тасында «суворов жатыр» деген жазу бар. перевод: александр васильевич суворов родился 13 (24) ноября 1729 года (по другим данным, в 1730 году) в москве в дворянской семье. его отец, василий иванович суворов – генерал-аншеф и сенатор, был автором первого военного словаря. мать суворова – авдотья (евдокия) федосеевна, в девичестве манукова, принадлежала к обрусевшему армянскому роду мануковых. детство александр васильевич провел в отцовском имении в деревне. он рос слабым, часто болел. из-за слабости его здоровья отец не помышлял о военной карьере сына и готовил его на гражданскую службу. однако с детских лет мальчик проявил тягу к военному делу и, пользуясь богатейшей отцовской библиотекой, изучал фортификацию, военную , артиллерийское дело. помимо военных дисциплин он изучал , философию, . решив стать военным, суворов стал закаляться и заниматься . в 1742 году, поддавшись просьбам мальчика, отец записал его солдатом в лейб-гвардии семеновский полк, в котором суворов прослужил шесть с половиной лет. действительную военную службу суворов начал в 1748 году в чине капрала, хотя дворянские дети начинали ее в офицерском чине. суворов хорошо узнал настоящую солдатскую жизнь. в 1754 году ему было присвоено офицерское звание поручика и он был назначен в ингерманландский пехотный полк. 6 (18) мая 1800 года александр васильевич суворов скончался. прах его покоится в александро-невской лавре. на надгробной плите высечена краткая надпись: "здесь лежит суворов"