Үндістандағы феодалдық жеке меншіктегі жерлер
​

ВЫЫ-ХЫЫ ғасырларда Үнді жерінде феодалдық қатынас тереңдей түсті. Мүлік теңсіздігі күшейіп, феодалдық тап қалыптасты. Ірі феодалдық жер иеліктері үлғая түсті. Жер патша иелігіндегі мемлекеттік меншік болып саналды. Патша бүкіл жерді 4 иелікке бөлді:

1) мемлекеттік мүддеге пайдаланылатын жер;

2) патша қызметкерлеріне арналған;

3) аскан қабілетімен көзге түскен адамдарға сыйға тартылатын жер;

4) дін қызметкерлеріне берілетін жер.

Ірі феодалдық жерлер кейіннен мұрагерлікке берілетін болды. Ол жерде феодалдар отбасымен тұрды. Әскери адамдар қызметі үшін алған шаруалардың қауымдық жерін тартып алу арқылы өз иеліктерін кеңейтіп отырды. Сөйтіп шаруалар кедейлене берді. Олар қауымда түрғанымен феодалдарға қызмет атқаруға міндетті болды. Шаруалар қауымы мүшелеріне өте ауыр салықтар салынды. Салықты төлей алмаған шаруа қауымнан қуып жіберілді. Кей уақытта патша жарлығымен храмға қауымдық жер онда тұратын шаруаларымен қоса берілді. Шаруалар қауымдық жерінен айырылып, кіріптарлыққа душар болып отырды. Қауымдық жер иелігінің көбі мемлекеттікі болды. Сондыктан үнді шаруасы феодалдық мемлекетке кіріптарлықта өмір сүрді.