перекажіть зміст оповідання про прохора-чорноризця

Згісторыі можна ўзяць мноства ўрокаў. мінулае падобна ружы - прыгожай, але з шыпамі. мінулае - гэта тое, чаго не вярнуць і не выправіць, чаго не забыць і не наладзіць! мінулае - яго няма, але яно есць, і нікуды ўжо не падзенецца! у кожнага яно свае, у кожнага яно рознае - часам, аб ім хочацца забыць назаўседы, і нікога не прысвячаць ў падрабязнасці даўно мінулых дзен. у каго-то, гэта мінулае поўна дасягненняў і перамог, такому чалавеку хочацца ганарыцца сабой, у каго-то яно поўна смуткаў і страт, няслушных учынкаў і памылак, а ў каго-то за плячыма жыцце, якая поўная клопатаў, радасцяў і смуткаў, як у іншым, у большасці з нас. наша мінулае - наша гісторыя, гісторыя нашых узлетаў і падзенняў, як гісторыя кожнай краіны - розная, напоўнена шматлікімі здзяйсненнямі і проступками, але яна есць, і нікуды ад яе не дзецца. мінулае вучыць нас сваімі памылкамі ці памылкамі нашых сяброў, яно дае нам бясцэнны вопыт. хто-то становіцца смялей і упорней, хто-то дабрэй і справедливей, хто-то больш жорсткім і хладнокровней, але якім бы адбіткам не лягло мінулае на нашу далейшую жыцце, яно, несумненна, змяняе наша будучыня. але есць адзін важны момант - гэта, як пабочны эфект, ўласцівасць жыць мінулым. і гэта есць няправільна, нават больш таго - небяспечна! трэба жыць тут і цяпер, у гэтым часе, будаваць свае жыцце дзень за днем, кожную хвіліну. бо, толькі за сапраўдныя заслугі цэняць чалавека. працягваючы жыць мінулым, ніколі не пачнеш жыць па-новаму! а бывае і так, што чалавек пэўных мэт у жыцці, так і застаўся на тым адным месцы. не выключана, што будучыня такога чалавека асуджана на правал. бо, трэба ўвесь час удасканальваць сябе, ісці наперад, а не жыць тым, што было калі-то. за мінулыя заслугі доўга ніхто паважаць не будзе, так як мінулае - гэта мінулае, якое мы пражылі для таго, каб чаму-небудзь навучыцца, чаго-то і з упэўненасцю ісці далей!