Жоқтау жырлары туралы не білесіңдер

«Жоқтау – жанашыр жақын адам, не белгілі рубасы өлгенде айтылады. Бұрынғы заманда ауыл ақсақалы өлсе, оның бала-шағасы, туған-туысы, жора-жолдасы, ауылдасы жиналып: «бауырым-ай», «әкем-ай» деп жылап-сықтайтын. Ал, күйеуі қаза болған әйел: «құдай қосқан қосағым-ай», «мырзам-ай» деп жоқтау айтатын. Ескі әдет бойынша әйел күйеуі өлгенде шашын жайып жіберіп, өзінің бетін тырнайды. Жиналған жұрт басу айтып, қаралы әйелдің көңілін жұбатады», - делініпті 1960 жылы жарық көрген «Қазақ әдебиеті тарихы» кітабында.

1) В неназванный уездный город едет ревизор. Все чиновники боятся, потому что брали взятки и плохо выполняли свои обязанности.

2) За ревизора они принимают приехавшего в город мелкого чиновника. Стараются польстить ему, дают ему деньги.

3) Главный герой, Хлестаков, которого приняли за ревизора, наслаждается новой ролью. Он даже обещает жениться на дочери городничего.

4) Он уезжает. Почтмейстер перехватывает его письмо другу, из которого становится ясно, что он не ревизор.