Түркі халық тарының тағдырындағы Атлах шайқасының тарихи маңызы өтінем дәл қазір керек еді кім біледі жазыңдаршы​

Талас шайқасы, Атлах шайқасы, 751 жылы Атлах қаласы маңында қытай және араб әскерлерінің арасында болды. Шайқас қарсаңында 749 жылы араб халифатындағы ұзаққа созылған тақ таласы аяқталып, қара киімділер аталған Аббас әулеті билікке келді. Олар осыған дейін халифат бақылауынан тыс қалған бұрынғы Орта Азиядағы иеліктеріне ықпалын күшейте түсті. Осы тұста Тан патшалығы әскері Шығыс Түрік қағандығының әлсірегенін пайдаланып, Талас өңіріне таяп келіп, араб халифаты иелігіне қауіп төндірді. Тан патшалығынан теперіш көріп келе жатқан түргештер мен қарлұқтар араб халифаты әскерінің көмегіне сүйену үшін арабтар жағында болды. Бұл жағдай арабтар мен қытай әскерлерінің қақтығысқа түсуін жеделдете түсті. Екі жақ әскерлерінің шайқасы 751 жылы 29 шілдеде басталып, 5 күнге созылды. Қытай қолбасшысы Гау Шиянденнің (Гао Сянь-чжи) қарамағында 70 мың әскер болған. Шайқас барысында қарлұқтар жаппай арабтарға болысып, екі жақтан Тан армиясын қыспаққа алды. Араб қолбасшысы Зияд ибн Салих қарамағындағы әскер шайқас барысында қытай әскерінің 50 мыңын өлтіріп, 20 мыңын тұтқынға алды. Шайқаста жеңіліс тапқан Тан патшалығы бұдан кейінгі кезеңде өз құдіретінен айырылды. Бұл өз кезегінде түркілердің Ислам өркениетімен жақындасуын жылдамдатты.[1]

атлах шайқасы улкен шайқас болды соғыс бес күнге созылды түркілер үшін қытайдан жетісудан кетті арабтар орталық азия аумағына жегінді атлах шайқасынан кейін түркі жерінде ислам мәдениеті тез тарады

Каны́ш Иманта́евич Сатпа́ев (каз. Қаныш Имантайұлы Сәтбаев; 31 марта [12 апреля] 1899, Караши, Степное генерал-губернаторство — 31 января 1964, Москва) — советский учёный-геолог, организатор науки и общественный деятель[1]. Один из основателей советской металлогенической науки, основоположник казахстанской школы металлогении[2][3]. Доктор геолого-минералогических наук (1942), профессор (1950), академик АН Казахской ССР (1946) и АН СССР (1946), первый президент Академии наук Казахской ССР[4]. Получил известность как геолог, открывший Улутау-Джезказганское месторождение меди, бывшее на то время крупнейшим по прогнозируемым запасам[5].