Менің отбасымда бес адам бар. Әкем, анам, екі інім, бар. Біз олармен бір шаңырақ астында тұрамыз. Менің ата-анам менің біліміме риза. Олардың маған тілейтіні
ары қарай жаксы окуым. Менің ата-анам мейірімді. Мен өз отбасымды жақсы көремін.
Олар да мені жақсы көреді. Мен анама үй жинасуға көмектесемін, ыдыс жууға
көмектесемін, інілерімді бағамын. Менің отбасымды мақтан етемін

ң жақсысы – әке мен шешенің ары, ата-ананың абыройы, жаманы – қайғысы, «азап-соры» деген жастарды тәрбиелеу ісінде табысқа жету үшін әрбір ата-ананың өзі де тәрбиелі болу керек. қоғамның болашағы мен беделіне айқын жол ашар өскелең ұрпақ. тал бесіктен басталар тәрбиенің тереңді меңзейтіні осында. ең алдымен ата-ананың ролі, онан кейін ұлағат сыйлаған ұстаз. ата-ана өз өз махаббатының нұрына бөлеп, қуанышына, бақытына , үшін күш-жігерін жұмсайды. әке мен ана ң келешегін ойлап, отбасында сабырлы мінездің үлгісін, еңбекетіг үлгілі табысын көрсете отырып адалдыққа, шыншылдыққа тәрбиелейді. еңбекқор, ілтипатты ата-ананы, ұстазды жанындай жақсы көреді, сыйлайды. олардың бойындағы ілік қасиетті жоғары бағалайды. сөз жоқ, үшін ілік талғамдар мен әдет-дағдылар, яғни жеке бастың қалыптасуының барлық әлеуметтік-психологиялық негіздері отбасында қалыптасады. демек, отбасылық тәрбиелеу шарттарын, мүмкіндіктерін зерттемей тәрбие үрдісінде оң нәтижелерге жету мүмкін емес. кей ата-аналардың тәрбиесі жайлы көзқарастарында елеулі кемшіліктердің барлығын байқауға болады. «міндетім киім мен тамақ табу ғана» деген оймен мектепке орынсыз талаптар қояды. өзінің жауапкершілігін сезе білмейді, тәрбиелеуден қол үзеді. оның зардабы ң сабақ үлгеріміне, мінез-құлқының өзгеруіне әкеліп соғады. тәрбиесі – баршамызға ортақ. ң бүгінгі іс-әрекетіне, тәртібіне бүгін назар салмасақ, ертең кеш болады. олай болса, бір сәт уақыт бөліп, мектеппен хабарласу ата-ананың бірден-бір міндеті.