БЕЛ ЛИТ!
Параўнайце Вячку і яго дружыннікаў, з аднаго боку, і персанажаў", лагера тэўтонаў (рыцар Данііл, граф Пірмонт, епіскап Альберт) - з другога. Як характеризуется прадстауники гэтых лагерау́ у навуковым творы - вучэбным дапаможнику па гісторыі?

У творы супрацьпастаўляюцца вобразы абаронцаў Кукенойса на чале з Вячкам і іх ворагаў (рыцар Данііл, граф Пірмонт, епіскап Альберт, манашка Эльза і інш.).

Вячка быў ён добрым бацькам, якога жыццё і выпадак прымусілі пакутліва шукаць выйсце, калі дачка Соф'я трапіла ў палон. Нёс Вячка адказнасць і за лёс краіны, бо быў ён «князем полацкага роду» і бачыў сваё прызначэнне ў тым, каб «зямлю, што прадзеды перадалі ў спадчыну», ад ворагаў бараніць. Князь — сумленны чалавек, які верыць у Бога. Сам пазбаўлены вераломства, ён не чакае яго і ад іншых. Ашуканствам апынуўся Вячка ў палоне, але і тады герой не разгубіўся. Ён выкарыстоўвае «навуку» крыжакоў, каб пазбавіцца палону і адпомсціць ворагам. Талёнавіты палкаводзец, Вячка дакладна ўсё разлічыў, вярнуўся ў крэпасць і знішчыў прыблудаў-тэўтонаў.

Адпавядае Вячку і яго дружына. Смелыя воі, сапраўдныя багатыры змагаюцца побач з князем: Халадок, Мірошка, Якаў Палачанін, Грышка.

Объяснение:

В1782 году еще не известный поэт державин написал оду, посвященную "киргиз-кайсацкой царевне фелице". ода так и называлась "к фелице". трудная жизнь многому научила поэта, он умел быть осторожным. ода прославляла простоту и гуманность обхождения с людьми императрицы екатерины ii и мудрость ее правления. но одновременно обычным, а то и грубоватым разговорным языком она повествовала о роскошных забавах, о праздности слуг и придворных фелицы, о "мурзах", которые отнюдь не достойны своей правительницы. в мурзах прозрачно угадывались фавориты екатерины, и державин, желая, чтобы ода в руки императрицы поскорее попала, одновременно этого и опасался. как самодержица посмотрит на его смелую выходку: насмешку над ее любимцами! но в конце концов ода оказалась на столе екатерины, и та пришла от нее в восторг. дальновидная и умная, она понимала, что придворных следует время от времени ставить на место и намеки оды – прекрасный для этого повод. сама екатерина ii была писательницей (фелица – один из ее псевдонимов) , оттого сразу оценила и художественные достоинства произведения. мемуаристы пишут, что, призвав к себе поэта, императрица щедро его наградила: подарила золотую табакерку, наполненную золотыми червонцами.