Эссе в чём мудрость Хакима Абая​

Для своего времени и своей среды Абай казался загадкой. Мужественный поэт без страха выступил против, угнетателей казахского народа, согревая его душу светлой мечтой о приближении рассвета, который разгонит мрак невежества, бедности и угнетения, веками царивший в степях. Как яркий факел, освещал Абай своему угнетенному, забитому народу пути к светлому будущему. Имя поэта бессмертно, создания его не умирают, если жизненный: путь его сливается с путем родного народа, если творения его зовут народ вперед и вперед.

Абай өз уақыты мен қоршаған ортасы үшін құпия болып көрінді. Батыл ақын қорқынышсыз қазақ халқының қудалаушыларына қарсы тұрып, жан дүниесін ғасырлар бойы билеген, надандықты, кедейлік пен қысымшылықты кетіретін таңның жақындаған арманымен жылытып отырды. Жарқын алау сияқты, Абай өзінің азап шеккен, бітелген адамдарына жарқын болашаққа жол ашты. Ақынның есімі мәңгілік, оның туындылары өмір сүрген кезде өлмейді: егер оның туындылары халықты әрі қарай шақырса, оның туған халқының жолымен бірігеді.

Өсімдіктерді

Өсімдік - түбір, тер - көптік жалғау, ді - табыс жалғауы.

Объяснение: