История спб что сегодня представляет собой Санкт-Петербург. Почему северная столица? наука, промышленность, образование, культура

Величественные архитектурные ансамбли, прекрасные дворы, роскошные парки, уникальные в своём роде музеи — всё это вызывает живой интерес среди туристов. Сюда приезжают со всех уголков нашей планеты, чтобы понять и почувствовать неуловимую атмосферу Северной Венеции, вдохнуть воздух этого загадочного края невских туманов. Город святого Петра был основан императором Петром Великим в 1703 году и задумывался как "окно в Европу". Сейчас этот город представляет собой удивительное сочетание культур и традиций России и Европы. Санкт-Петербург имеет несколько неофициальных названий. Северная столица, Северная Венеция, Северная Пальмира, Град Петров, Город белых ночей, Город на Неве, и самое старейшее – Питер – всё это сказано про блистательный Петербург.

Но культурная столица одно из часто встречающихся названий-синонимов этого города. Несмотря на то, что он сравнительно молодой, он успел стать настоящей сокровищницей мировой культуры. Здесь был открыт первый публичный музей в стране, первый памятник. В городе насчитывается более 250 музеев. В Петербурге на протяжении трёх веков происходило великое множество важных в истории страны событий: государственные реформы, перевороты, интриги, хитросплетения судеб людей, важнейшие научные открытия и изобретения. Несомненно, Петербург — это город с особой судьбой, неповторимой атмосферой. Равнодушным к нему остаться невозможно. Вы ещё не успели познакомиться с этим городом? Вы обязательно откроете свой, личный, сокровенный Петербург, а мы вам узнать его получше.

Көптеген ғасырлар бойы Сарыарқаны қуатты қыпшақтар этносы мекендеген. Қыпшақтар батыс ғұндардың юебань (жубан) үрім-бұтағынан шыққан тікелей ұрпақтары болды. Қыпшақтар (қимақтар) туралы осындай мәліметтер Қашғари, әл-Идриси, Гардизи, Бейхаки еңбектерінде, Худуд-ал-Алем анонимдік шығармасында (Әлемдер шегінде) және басқаларында бар.

Қыпшақтардың шығу тегі туралы аңызда былай делінген: «Оғыз-хан бектерінің бірі [өзімен] бірге әйелін алып, [жорыққа] шығады. Өзі шайқаста қаза табады; оның әйелі аман қалады… Оның аяғы ауыр еді:… күн суық болды… ол [шіріген] қуысты ағашта туады». Бұл туралы ханға хабар жеткізген кезде ол: «Оның әкесі менің қолымда қаза тапты; оның қорғаушысы жоқ» деді (А.Н.Кононов, Түрікмендердің шежіресі, М.-Л., 1958, 43). Оғыз-хан оны асырап алып, Қыпшақ деп атайды. Қыпшақ сөзі көне түркі тілінен аударғанда қуысты ағаш деген мағына береді.

Қытайдың Шицзи және Цяньхань-шу дереккөздерінде б.э. дейінгі II ғасырда қыпшақтар (қытай транскрипциясында «кюеше» немесе «кыйчак») туралы алғашқы ақпаратты табуға болады. «Наныпи» хроникасынан қыпшақтар б.э.д. I ғасырда Тарбағатайдан батысқа қарай Каспий далаларына дейінгі жерді қоныстанғаны мәлім. Араб дереккөздері бойынша қыпшақтардың оңтүстікте оғыздармен және қаңлылармен, шығыста қарлұқтар мен қырғыздармен, батыста оғыздар мен печенегтермен ортақ шекаралары болған.

Қыпшақтардың иеліктері қазіргі заманғы Орталық, Солтүстік Шығыс және Батыс Қазақстан аумағын қамтыды. Қыпшақ иеліктерінің орталықтары Ертісте және Ұлытау даласында орналасты. Ибн Хордадбехтің есептеулері бойынша Тараз қаласынан Ертістегі қыпшақ иеліктеріне дейінгі қашықтық түйе жүріспен 81 күндік жолды құрады. Орталық Қазақстанда қыпшақтарға ауқымды металлургиялық облыс тиесілі болды (Баянауыл және Қарқаралы алабы, Степняк, Жезқазған және т.б.).

Объяснение: