У якім сказе ўжыты вытворны прыназоўнік
1.Скрозь стаялі лужыны.
2.Скрозь галіны сосен ледзь прабіваецца сонца.
3.Вакол хаты раслі прыгожыя кветкі.

Упрыродзе рабілася нешта незразумелае. зайчаня, бельчонок і лисёнок, якія прывыклі да белага снегу, сталі заўважаць, што ён пачаў чарнець. паказаліся першыя праталіны. на лясной дарожцы растаў лёд, а на , што ў зарасніках лесу, з'явіліся першыя шаравата-цёмныя плямы адталай вады. сонца так і лье на зямлю свае вясновыя залатыя промні. насаты грак, які прыляцеў з цёплых краін, старанна будуе гняздо з сухіх галінак, высцілае дно сухой травой. ён выкарыстоўвае ў будаўніцтве розны смецце. зайчаня, бельчонок і лисёнок, якія беспаспяхова спрабавалі адшукаць зімовую гаспадыню, вырашылі распытаць сваіх мам і тат, пра тое, што адбываецца навокал. «гэта - вясна», - растлумачылі бацькі, - «цудоўны час года, калі абуджаецца прырода, светлыя дні становяцца даўжэй. хутка-хутка набярэ сілу маладая трава, а на дрэвах і хмызняках з'явяцца першыя клейкія лісточкі ». звераняты яшчэ ніколі не бачылі вясну. яны адчувалі, што прыходзіць нешта радаснае і цёплае. аднойчы ў сонечны дзень зайчонок, бельчонок і лисёнок пачулі незвычайныя гукі «курлык, курлык». хто курлыкает? журавы. спыніўшыся на прывал недалёка ад вады, птушкі зладзілі сапраўдны вясновы танец: весела падскоквалі, рытмічна махалі крыламі, хадзілі гарцуе хадой. гэта было захапляльнае відовішча. зайчаня, бельчонок і лисёнок пляскалі ў ладкі і не заўважылі, як ззаду хтосьці ціхенька падышоў. азірнуўшыся, яны ўбачылі сапраўдную прыгажуню - вясну-весницу, чырвоную дзяўчыну. «вы рады майму прыходу, дарагія насельнікі лесу? » - спытала яна. зайчаня, які ўмудрыўся ўстаць так, што ў яго адно вуха прыпякала сонейка, а іншае мерзлай у цені, за ўсіх радасна прывітаў прыгажуню-вясну. і хоць яму было крыху шкада, што больш нельга пакатацца з ледзяной гары, або скакаць ў гурбы, ад холаду ён зусім стаміўся. яму так хацелася, каб было светла і цёпла і можна было ў любы момант паласавацца маладымі парасткамі дрэў і хмызнякоў. ён быў рады, што прыйшла вясна. а прыгажуня-вясна навучыла лялек жанчыне рабіць караблікі з лёгкай кары і пускаць іх па весёлая, якi шумеў, срэбнаму ручая. далёка-далёка. то-то радасці было!