В чем заключается пассивная и активная политика государства в области занятости населения?

Объяснение:

Пассивная политики занятости населения - это совокупность мероприятий направленных на сглаживание негативных последствий безработицы. Она, как правило, включает в себя: выплату гарантированного государством пособия по безработице, а по истечении его срока - материальной социального пособия); выплату доплат  на иждивенцев, а также возможную выдачу недорогих товаров первой необходимости, включая продукты питания; организацию дешевого питания в специальных столовых и т.д. Действие пассивной политики ограничивается безработными.

*  содействие развитию малого бизнеса и самозанятости;

*  ассоциации предпринимателей Государство выступает в качестве работодателя на государственных предприятиях.

Главная функция государства заключается в том, что оно формирует, определяет, контролирует и регулирует интересы партнеров на рынке труда.

Активная политика занятости - это совокупность правовых, организационных и экономических мер проводимых государством с целью снижения уровня безработицы.

Активная политика занятости носит упреждающий характер, направленный на недопущение негативных явлений, либо их ликвидацию и уменьшение размеров. Действия активной политики рас на экономически активное население.

Основными формами активной политики занятости являются:

*  стимулирование создания новых рабочих мест;

*  организация общественных работ;

*  использование гибких форм занятости (неполный рабочий день, рабочая неделя);

*  развитие нестандартных форм занятости (надомничество, совместительство);

*  содействие развитию малого бизнеса и самозанятости.

Последняя форма является наиболее перспективной, т.к. именно развитие малого бизнеса, индивидуального предпринимательства стимулирует развитие частной собственности, развитие предпринимательской активности насыщению рынка товарами и услугами и т.д.

Различают государственную активную и пассивную политику занятости населения. Пассивная политики занятости населения - это совокупность мероприятий направленных на сглаживание негативных последствий безработицы.

Жаңа экономикалық саясат — 20 ғасырдың 20-жылдарындағы КСРО-да Азамат соғысы салдарынан қираған ел экономикасына жеке меншік иелерін тартып, адамдардың өз еңбегіне мүдделілігін орнықтыруға бағытталған әрекет. 1921 жылы көктемде РКП (б) 10-съезінде “әскери коммунизм” саясатынан Жаңа экономикалық саясатқа(ЖЭС) көшу туралы шешім қабылданды. Жаңа экономикалық саясат шеңберінде қираған халық шаруашылығын қалпына келтіріп, социализмге өту көзделді. Оның мәнісі азық-түлік салғыртын азық-түлік салығымен алмастырып, жеке меншіктің түрлі формаларын пайдалануға жол ашу болды. Жаңа экономикалық саясаттың енгізілуіне байланысты сырттан шет ел капиталы (концессиялар) тартылып, ақша реформасы (1922 — 1924) жүргізілді. И.В. Сталин мен оның маңындағылардың ауыл шаруашылығын күштеп ұжымдастыру, басқару кадрларына қарсы жаппай жазалау әрекеттерін қолдануы салдарынан 20 ғасырдың 30-жылдарының басында жаңа экономикалық саясат іс жүзінде тоқтатылды.

Өнеркәсіптегі өзгерістер:

Экономиканы дамыту үшін ең алдымен ірі өнеркәсіпті қалпына келтіру және қайта құру қажет болды.

Кәсіпорындар сала бойынша ірі тресттерге біріктірілді.

Бірінші дәрежелі кәсіпорындар «Одақтық маңызы бар» тресттерге біріктірілді. Екінші дәрежелі кәсіпорындар Өлкелік трестерге біріктірілді.

Ұсақ кәсіпорындар жеке адамға, шетелдіктерге, кооперативтерге жалға берілді.

Өнеркәсіп, темір жол, көлік тасымалы шаруашылық есепке көшті.

Өнеркәсіптегі өзгерістердің нәтижесінде Риддер қорғасын зауыты 1923 жылы одақтағы өндірілетін қорғасынның 40% -ын өндіре бастады, Доссор, Мақат мұнай кәсіпорындары іске қосылды, Шымкент сантонин зауыты ашылды, 1927 жылы Қарсақбай комбинаты мыс өндіре бастады. Өнеркәсіптегі өзгерістердің оң нәтижесімен қатар кемшіліктері де болды. Мысалы: Қазақстан шикізаттық бағытта ғана дамыды. Тресттердің пайдасы Ресейге кетті.