Менің әлеуметтік желідегі достарым эссе

Қазақ халқының әдет-ғұрпы мен салт-дәстүрлері көптеген ғасырлардың барысындақазақтардың  өзіндік бірегей  әдет-ғұрыптары  мен  салт-дәстүрлеріқалыптасты. xviii ғасыр мен xx ғасырдың бас кезінде оның бірқатарын  ресей  әкімшілігініңөкілдері, орыс және шетелғалымдары,  саяхатшылар  айқынбайқап, жазып қалдырды. қазақтардың әдет-ғұрыптары мен салт-дәстүрлері үй ішіндегі  отбасылықжәне ң өзге де топтары арасындагы өзара  қарым-қатынастарды  қалыптастыруда үлкен рөл атқарды. қазақтардың қонақжайлылық қасиеті және өзара көмек жөніндегі әдет-ғұрыптары  киіз үйдің  ішінде қазақтарға  дәстүрлі қонақжайлылыққасиет  ежелден тән. олардың бұл қасиеті көптеген ғасырлар барысында қалыптасқан. бұл жөнінде xix ғасырдың аяқ кезіндересей  зерттеушісі  виктор фон гернбылай деп жазған болатын:   «жалпы алғанда, қазақтар осы  уақытқа  дейін жылы жүзділігімен, қайырымды ақкөңілділігімен және қонақжайяылық қасиетімен таңғалдырады. мұның өзі олардыңсүйегіне  ежелден сіңіп кеткен керемет асыл қасиет». үйге  келген қонақ оларда әрқашан үй иесінің қамқорлығы мен қорғауында болады. xix ғасырда  қазақстандаболып, оны зерттеген неміс зерттеушілерінің бірі  ф. фон хелльвальд  та былай деп жазды: «қырғыз-қайсақтар барынша қонақжай мейірімді болып келеді. олардың  киіз үйіне  кіріп жайғасқан кез келген жатжерлік  ң  өзімді біреулер тонап немесе өлтіріп кетеді-ау деп қауіптенбей, алаңсыз уйықтай беруіне әбден болады». қазақтарда үйіне келген кез ға  міндетті түрде тегін қонақасы беру, оған жайлы төсек-орын салып, қондырып жіберу әдет-ғұрпы ежелден орын алды. егер үй иесіқонаққа  ондай  құрмет  көрсетудің дәстүрлі әдет-ғұрпынан бас тартса, әлгі бейтаныс жолаушы үй иесінің үстінен биге барып, шағым айтуғақұқықты  болған. ал би қонақжайлылық әдет-ғұрыпты бұзған үй иесіне ат-тон айып салатын. әдетте мұндай келеңсізоқиға  қазақ арасында өте сирек ұшырасқан. қазақтарда ежелден келе жатқан әдет-ғұрыптың бірі -  дәм ауыз тию. үйге бас сұққан кез келген дәмнен  ауыз  тигізбейінше жібермейтін — «қуыс үйден құр шығармайтын». қазақтардың және бір жақсы әдет-ғұрпы -  ерулік  беру. басқа жақтан жаңадан көшіп келгендерді оның туған-туыстары немесе көршілері арнайы  дастарқанға  шақырып, еруліктамақ  беретін болған. бұл арқылы көшіп келген туыстарына немесе көршілеріне деген ыстық  ықыласымен ізгі ниетін білдірген. ал көшіп келгендер жаңа  қонысқа  тез үйреніп, оңдағы жақсы  қарым-қатынас  орнатуға ықыласты болатын. далалық көшпелілердегі кеңінен таралған әдет-ғұрыптардың бірі -  қалау. үйге келген  қонақтың  сол үйдегі өзіне ұнаған заттың кез келгенін қаладым деп айтуына болады, ал үй иесі ол затты міндетті түрде беруі тиіс. мұның өзі де арасындағы достық  қарым-қатынастың  негізін қалайтын. анасыаман-есен  босанып, дүниеге жаснәресте  келген соң тап осы әдет-ғұрып бойынша  кіндік шешенің  де өз қалауын айтып, ұнаған нәрсесін алуына болатын. қымызмұрындық  -  қымыз  ашыту маусымының басталуынабайланысты  әдет-ғұрып.  бірін-бірі шақырысып, қымыз ішер алдында арнайыдастарқаннан  тамақ жеседі. қымызмұрындыққа шақырған үй иелеріне ауыл ақсақалдары  ақ батасын  береді. қазақтарда  жылу жинау  әдет-ғұрпы да бар болатын. оның мәні кездейсоқ  жағдайда  үйі өртеніп кеткен немесе дұшпанның шабуылынан, қатал қыстың ауыртпалығынан, су тасқыңынан, аштықтан зардап шеккенотбасыларына  ауылдас немесе туысқан ң көмек; көрсетуі болып табылады. олар зардап шеккен жандардың алдына қолдарынан келгенінше  мал  салып береді, киім-кешек, көрпе-төсек,ыдыс-аяқ  жағынан көмек көрсетеді, бастарына  шаңырақ  көтеруіне жәрдемдеседі. мұның өзі зардап шегіп, қиналған ағайынға жаны ашынғандықтың, қамқорлық жасағандықтың  көрінісі  еді. мүмкіндігі бола тұрып, ондай көмек көрсетуден бас тартқан ағайын-туыс ру ішінен қуылып, аластатылатын. ал мұндай жазаға кесілгендер өз руының тарапынан жанашырлық жақсылық дәмете алмайды. өйткені ондай  құқықтан  айырылған болып саналады. оларды кез келген қарақшы аяусыз тонап кете алатын.