Карыстаючыся інтырнетам падбярыце карціну да твора "жыцце даецца, каб жыцце тварыць" анатолій вярцінскі

ответ:

жыццё - гэта вялікі падарунак прыроды. але проста нарадзіцца недастаткова. адведзены час на гэтай зямлі трэба пражыць годна, каб не было сорамна ні перад кім. жыццё кожнага чалавека поўнае эмоцый, і наша складаецца ў тым, каб зрабіць гэтыя эмоцыі станоўчымі.

анатоль вярцінскі, сучасны беларускі паэт, - майстар філасофскай паэзіі. у сваіх вершах ён звяртаецца да агульначалавечых праблем. меня зацікавіў яго твор "жыццё даецца, каб жыццё тварыць". аўтар хоча сказаць нам, што значыць жыць. не проста існаваць, а іменна жыць. любоў, дабрыня, клопаты - усё гэта дзіця, якое толькі нарадзілася, і калі яно вырасце, то будзе павінна жыццёвую "ніць віць і далей - любоўю, справай дзейнай ды словам, што ад працы неаддзельна".

наша жыццё поўнасцю залежыць ад учынкаў, якія мы здзяйсняем. кожнага чалавека хвалюе, што ж застанецца пасля яго. а калі мы чытаем такія матываваныя светлыя вершы, то хочацца пакінуць нешта, што б нашым нашчадкам, што пакінула б у іх толькі добрыя ўспаміны і пачуццё гонару. да гэтага заклікае і вярцінскі:

жыццё даецца, как жыццё тварыць. не марнаваць, не нішчыць, не бурыць, - тварыць!

пасля гэтых радкоў з'яўляецца жаданне, каб памяць пра цябе жыла доўга. аўтар звяртаецца да чытача з просьбай жыць не ціха, а ярка, каб розныя колеры былі ў жыцці людзей, каб было што ўспомніць, інакш "якая ад жыцця карысць? " другі твор пісьменніка "чалавек маленькага роста" таксама разказвае пра жыццё людзей, але крыху з іншага боку. ён сцвяржае, што мы не можам выбіраць нашу знешнасць:

«чалавек маленькага роста, чаму не рос, па чыёй віне? » чалавек адказвае проста: «гэта залежыць не ад мяне».

тое ж самае - і пра розум:

«чалавек маленькага розума, мог ты быць разумнейшым ці не? » чалавек гаворыць цвяроза: «гэта залежыць не ад мяне».

але калі аўтар запытваецца ў чалавека "душы маленькай", то не атрымлівае адказу. анатоль вярцінскі запэўнівае нас ў тым, што мы можам быць людзьмі, нават калі не можем выбіраць нашу знешнасць і нашы здольнасці. таму і маўчыць чалавек, бо "хібам нашым ёсць апраўданне, подласці апраўдання няма".

тое, як мы паводзім сябе з іншымі людзьмі ў розных абставінах, паказвае наш характар, наша "я". аўтар робіць вынік: знешнасць не галоўнае. чалавек можа быць непрыгожым, але са светлай душой, і да яго будуць цягнуцца людзі. а вось калі чалавек прыгожы, але з "беднай душой", то ніхто не будзе з ім сябраваць. кожны чалавек здольны выбіраць: быць яму добразычлівым, цікавым ці злым, дрэнным.

такім чынам, у вершах анатоля вярцінскага мы можам убачыць тонкую філасофскую лінію, якая выказвае думкі пісьменніка, яго адносіны да жыцця. яго творчасць вучыць нас добрым учынкам як для сябе, так і для іншых. і калі б я сустрэў анатоля вярцінскага, то я б сказаў яму "дзякуй! " за яго творы і за яго любоў і павагу да душы чалавека.

объяснение:

Відповідь:

Пояснення:

Сахар заживлять раны и снижать боль

ВУЛЬВЕРГЕМПТОН,  24 июля. Лектор из университета Вулвергемптона, Великобритания, получил грант в 25000 фунтов стерлингов на исследование чудесных заживляющих свойств обычного сахара. Моисей Муранду (Moses Murandu) родился в Зимбабве, и еще его отец использовал гранулированный сахар при лечении ран и порезов, чтобы уменьшить боль и ускорить процесс заживления.

Моисей Муранду провел исследование, в котором изучал воздействие сахара на раны пациентов, причем выделял на эту работу свои собственные средства. Оказалось, сахар можно применять в лечении ран, язв на ногах и даже при ампутациях. Он заживить рану и снизить боль, поскольку болезнетворным бактериям необходима вода для размножения и роста, а сахар впитывает воду, заставляя бактерии погибать. Моисей Муранду определил, что 25% сахарный раствор приводит к гибели микроорганизмов.

«В Великобритании гранулированный сахар никогда не применялся в лечении ран, хотя сахарные пасты тут используют. Когда я был ребенком, мой отец постоянно использовал сахар или соль, и я не мог предположить, что такие простые и действенные средства не используются широко», - рассказал Муранду.  Пациенты, принявшие участие в исследовании, были удивлены простотой метода оказать такое сильное влияние на течение их болезней.

Исследования Моисея поддержал его коллега Малкольм Симмз (Malcolm Simms), который ранее работал в Уганде и наблюдал, как там использовали сахар в медицинских целях, сообщает Health-ua.org.

Между тем, эффект от приема сахара внутрь не столь позитивен. Сахар может оказывать на мозг действие, сходное по многим параметрам с результатом приема наркотиков. Такие выводы ранее сделали ученые из Принстонского университета (США), изучавшие воздействие сахара в опытах с лабораторными крысами.

Профессор Барт Хобел и его коллеги в экспериментах обнаружили признаки наркотической зависимости от сахара, в частности, реакцию на прекращение его приема, сходную с абстинентным синдромом у наркоманов, формирование сильной тяги к этому веществу.

«Если избыточное потребление сахара — действительно форма зависимости, она должна вызывать долговременные изменения в мозге страдающих ею. Патологическое влечение и склонность к срывам — важнейшие компоненты зависимости, и мы можем продемонстрировать такое поведение на крысах», — заявил Хобел.

В эксперименте Хобела лабораторные животные были приучены к потреблению сахара, а затем лишены его на длительное время. Когда после перерыва крысы вновь получили сахар, они съели его больше, чем когда-либо прежде, что типично для поведения наркоманов.

Кроме того, крысы, приученные к сахару, а затем лишенные его, потребляли алкоголя больше, чем животные из контрольной группы, что также свидетельствует о изменениях мозга, сходных с изменениями, происходящими у наркоманов.

Лишение сахара у крыс, приученных к нему, вызывало снижение уровня гормона допамина, и они показывали признаки тревоги, беспокойства, страха, характерные для абстинентного синдрома. Они отказывались выходить на открытое место, у них исчезал инстинкт, побуждающий исследовать окружающее пространство.