1где возник рим ? 2 что сделал амулий с царем нумиром и его дочерью реей ? 3 что приказал сделать амулий с близнецами ? 4 кто спас от смерти близнецов?

1.между братьями возникла ссора: ромул убил рема и основал укреплённое поселение на палатине. в i веке до н. э. было вычислено несколько дат основания рима, наиболее известная из которых — 21 апреля 753 года до н. э. ромул называется первым царём рима. всего традиция называет семь царей.

Вопросы: 1. где возник рим? 2. что сделал амулий с царём нумиром и его дочерью реей? 3. что приказал сделать амулий с близнецами? 4. кто спас от смерти близнецов?

ответ(ы):

1.(что именно вы имете в виду? описание где возник рим, или показать на

а) рим был основан двумя братьями, которые поругались, ромул убил рема! и основал свой город на палатине, в "i" - "1" "веке" - (сокр.) - "в." "до нашей эры" - (сокр.) - "до н.э." 21 апреля 753 "года" - (сокр.) - "г." до н.э..

б) (смотрите ниже на карте).

2.

а) амулий лешил своего брата нумира трона, что-бы самим стать царём.

б) рею, он приказал бросить в темницу.

3. близнецов он приказал сбросить и утопить их в реке - тибр.

4. их спасла от смерти старая - волчица.

заключение, интересные-факты и гепотезы: заключение: → надеюсь мы вам ! ←→ у нас только самая проверенная - "инфармация" - (сокр.) - "инфа.". ←→ обращайтесь, мы всегда рады ! =3. ←!

Явельмі люблю бываць у вёсцы рудкаўка, дзе жыве мая прабабуля алена. гэтая невялічкая вёсачка прытулілася ля самага лесу, у якім я люблю бавіць ранак. з незразумелым душэўным хваляваннем я ўваходжу ў яшчэ сонны лес, міжволі запавольваючы крокі. усё гарыць, усё ззяе: тут царства расы! лясная зямля яшчэ вільготная, амаль не чуваць яе пад нагамі, ззаду застаецца цёмны выразны след. мокрыя травінкі ў пацерках рознакаляровых кропелек. цішыня. калі-нікалі парушаюць яе сонныя галасы птушак. на фоне елак кі ў вочы пачырванелыя асінкі. павучкі-вандроўнікі яшчэ не пачыналі сваё штодзённае падарожжа: чакаюць, пакуль абсохне раса на іх парашуціках, белых ніцях-павуцінках. на блакітным небе ні воблачка на палянцы красуюць бярозкі-сяброўкі. яны ўжо ўплялі ў свае пасмы-косы асеннія залацістыя стужкі. колькі ж песень яны — дажджлівых і ветравых, вечаровых і світанкавых.. нават калі ў лесе яшчэ пануе прыцемак, паляна ўжо заліта святлом. я люблю бываць тут, дзе мне добра думаецца, адпачываецца. я назіраю за буслом, што праляцеў зусім нізка над дрэвамі ў бок вёскі. мусіць, паляцеў на бабулін хлеў, дзе ў яго гняздо. а мо шукае другіх буслоў, каб разам выправіцца ў далёкую дарогу — на поўдзень. што ж, шчаслівай табе дарогі, дружа! я буду чакаць цябе вясной, буду чакаць тваю вясновую песню, якую ты так цудоўна клякочаш на страсе бабулінага хлява. сонца паднялося вышэй, заглянула пад кожны кусцік, пад кожную галінку. я , што цішыня і раса ў лесе ўжо доўга панаваць не будуць — казка скончыцца і пачнецца сухі, цёплы асенні дзень. па знаёмай сцяжынцы накіроўваюся да рэчкі няслухі, што бяжыць за вёскай. мусіць, назвалі яе так за бурлівы, неспакойны характар. а я люблю няслуху за гэтую гарэзлівасць, непаўторнасць. прыгожа на рэчцы ў любую пару года. зімой вецер-свавольнік замятае снегам берагі, утвараючы казачныя сумёты-палацы. летам у люстэрка вады ў высокія прыгожыя вольхі і кучаравыя лозы, што растуць на беразе. а як прыемна пасядзець з вудачкай ля рэчкі летнім ранкам, сустрэць усход сонца, паслухаць прывітальную песню жаўрука! .