Расказ как приходит весна на белоруском языке

Надеюсь правильно) чуеце? птушкі спяваюць ўжо зусім не па-зімоваму. толькі нядаўна пачалася адліга, але іх песні сталі і званчэй, і весялей. гэта значыць, што зіма сыходзіць ад нас. так, яшчэ могуць быць і маразы, і снежныя гурбы, але вясна з кожным днём усё бліжэй. дрэвы адчулі яе блізкасць: на замерзлых галінках з'яўляюцца першыя ныркі. якая неспатольная прага жыцця! ніякай прагноз надвор'я не зможа пераканаць іх не сьпяшацца і пабыць яшчэ ў зімовай спячцы. у лесе зараз можна знайсці месцы, дзе снег ужо сышоў. там, скрозь тоўсты пласт леташняга лісця, прарастаюць пралескі. гледзячы на ​​гэтыя далікатныя безабаронныя кветачкі, цяжка ўявіць, што праз два-тры тыдні ўся зямля пакрыецца пяшчотным зялёным дываном. але гэта - потым. а пакуль, асабліва з вечара, у паветры вісіць даволі халоднае свежасць. вясна ідзе павольна, асцярожна, як бы баючыся напалохаць каго-то. і калі заплюшчыць вочы і прыслухацца, то можна пачуць, як паступова набліжаюцца яе крокі.

Пакахаў юнак дзяўчыну, а тая запатрабавала, каб ён прынёс ёй матчына сэрца, - і тады адкажа яму ўзаемнасцю. i юнак выканаў тую ў а калі нёс сваёй каханай матчына сэрца, спатыкнуўся і выцяўся. i сэрца спыталася: «ці не табе, сынок? »самаахвярнасць і ўсёдаравальнасць - вышэйшая выява святой любові, бо толькі святыя здольны на такое пачуццё. кожнаму грэшнаму разам з жыццем даецца і чалавек, праз якога прыходзіць жыццё, і да скону яно асветлена святым пачуццём матчынай любові. гэтую любоў нельга вызначыць, вытлумачыць, вымераць, бо яна - дар усявышняга, як само жыццё. фантастычнымі сродкамі славяць матчыну любоў паэты, бо розумам усвядоміць яе немагчыма - «цуды можна разумець толькі сэрцам». у цёткі ёсць хвалюючы верш «тры кветкі», напісаны паводле народнага падання пра юнака, што ў доўгую нялёгкую дарогу ўзяў тры кветкі: ад друга, каханай і маці. у самы крытычны момант свайго жыцця юнак дастаў дарагі дарунак і ўбачыў: дзве кветкі завялі, жывой была толькі трэцяя - матчына. у вершы «голас» групоўкай слоў і выразаў з нарастаннем іх сэнсавай выразнасці («незнаёмы», «друг», «любая», «маці» - «здзівіць», «спыніць», «сагрэць сонцам лета», «вярнуць з таго свету») максім танк дасягае афарыстычнасш ва ўслаўленні маці і яе бязмежнай любові да дзяцей: