Сачинение .раскиданое гняздо янка купала .вобраз сымона зяблика !

У  драме «раскіданае гняздо» янка купала знаёміць нас з жыццём беларускай вёскі напярэдадні першай рускай рэвалюцыі 1905 года. жыццё было цяжкім і гаротным, бо капіталістычныя адносіны, якія нараджаліся ў краіне ў канцы дзевятнаццатага стагоддзя і на пачатку дваццатага, прыводзілі да паўсюднага абеззямельвання сялянства. разам з тым я. купала ў сваім творы адлюстраваў рэвалюцыйны настрой перадавой часткі сялянства, якая не хацела сядзець склаўшы рукі і чакаць лепшага жыцця, а імкнулася дабіцца гэтага жыцця са зброяй у руках.            сям'я лявона зябліка — тыповая вясковая сям'я таго часу. зяблікі маюць сваю хату і невялікі надзел зямлі, які лявон атрымаў у спадчыну ад свайго бацькі. ды вось бяда — малады паніч захацеў адабраць гэтую зямлю. упэўнены ў тым, што праўда на яго баку, лявон пачынае судзіцца з панічом. на словы жонкі: «ці з багатым беднаму судзіцца? пакуль з багатага пух, то з беднага дух. цэлыя вёскі такіх, як мы, з хат у поле вывозілі ад пасеваў, ад усяго дабра» — лявон не звяртае ўвагі. аднак, як і трэба было чакаць, суд заступіўся за паменічыка, а лявону з сям'ёй было загадана ў кароткі тэрмін выселіцца з хаты. для лявона гэта было сапраўднай трагедыяй. «сумленны жыхар, шчыры сявец», чалавек, які ўсё жыццё прарабіў на гэтай зямлі, з году ў год паліваў яе сваім потам, перацерусіў на ей кожную грудачку, ён не мог уявіць свайго жыцця без гэтай зямлі. даведаўшыся, што справа прайграна і зямлі яму ўжо не вярнуць, лявон вырашае скончыць жыццё самагубствам. зразумела, ён мог бы пайсці да паніча, пакланіцца яму, але быць парабкам лявон не хацеў ды і занадта стаміўся ўжо абіваць парогі судовых устаноў.            разам з лявонам за зямлю змагаецца і яго старэйшы сын сымон. у сымона гэтакая ж самая прага да зямлі. ён — моцны і адважны чалавек, натура гордая і свабодалюбівая. зоська так гаворыць пра свайго брата: «птушкаю-арлом быць бы табе і лётаць па паднябессі, як лётае вецер гэуы вольны! толькі ж бяда — крылле не дадзена табе, саколе ты мой зоркавокі».            усёй душой сымон ненавідзіць прыгнятальнікаў, тых, хто не дае не толькі яго сям'і, а і ўсім сялянам вольна жыць. у адрозненне ад бацькі, які не бачыў выйсця са становішча, у якім апынуўся, лявон добра ўсвядоміў — выйсце ў барацьбе. i ён гатовы да гэтай барацьбы. памірыцца з панічом — такой думкі няма у галаве сымона. для яго гэта прыніжэнне чалавечай годнасці. на прапанову маці пайсці да паніча на службу хлопец гнеўна і рашуча адказвае: « пайду туды, і вы ўсе не пойдзеце. ад наго кроку ў той бок не і адгэтуль не саступлю. магіла татава стала векавечнай перагародкай паміж імі і намі, і не зніпітожыць яе сілай чалавечай! гора таму, хто першы пераступіць гэты насып магільны над сваім родным, працягне рукі к ім і пойдзе з імі»            калі ў вобразе лявона зябліка я. купала хацеў паказаць даведзеную да адчаю беззямеллем частку сялянства, якая не бачыла выйсця са свайго гаротнага становішча і ўсё яшчэ спадзявалася знайсці праўду ў існуючым ладзе, то ў вобразе сымона — перадавую, актыўную частку сялянства, гатовую выйсці на ўзброеную барацьбу з несправядлівым сацыяльным .

1.Илья едет из Карачарово

2.Битва под Черниговым

3.Илью в воеводы

4.Рассказ про Соловья-разбойника

5.Решение Ильи

6.Битва с Соловьем-разбойником

7.Дочери и зятья Соловья

8.Илья Муромец в Киеве

9.Недоверие князя Владимира

10.Свист Соловья

11.Гибель Соловья-разбойника

Объяснение: