Продовження твору гуси лебеді летять

Жылі мужык ды баба. у іх была дачка ды сынок маленькі. - дачушка, - гаварыла маці, - мы пойдзем на працу, беражы браткі! не хадзі са двара, будзь разумны - мы купім табе хустачку. бацька з маці сышлі, а дачка забылася, што ёй загадвалі: пасадзіла браткі на траўцы пад акенца, сама пабегла на вуліцу, зайграў, загуляў. наляцелі гусі-лебедзі, падхапілі хлопчыка, занеслі на крылах. вярнулася дзяўчына, як бачыць - братца няма! ахнула, кінулася туды-сюды - няма! яна яго клікала, слязьмі залівалася, причитывала, што благое будзе ад бацькі з маці, - братка не адгукнуўся. выбегла яна ў чыстае поле і толькі бачыла: кінуліся удалечыні гусі-лебедзі і прапалі за цёмным лесам. тут яна здагадалася, што яны панеслі яе браткі: про гусей-лебедзяў даўно ішла благая слава - што яны дурэе, маленькіх дзяцей выносілі. кінулася дзяўчынка даганяць іх. бегла, бегла, убачыла - стаіць печ. - печка, печка, скажы, куды гусі-лебедзі паляцелі? печка ёй адказвае: - з'еш майго жытняга піражкі - скажу. - буду я жытняй пірог ёсць! у майго бацюшкі і пшанічныя ня едятся печка ёй не сказала. пабегла дзяўчынка далей - стаіць яблыня. - яблыня, яблыня, скажы, куды гусі-лебедзі паляцелі? - спяваеш майго лясной яблычка - скажу. - у майго бацюшкі і садовыя ня едятся яблыня ёй не сказала. пабегла дзяўчынка далей. цячэ малочная рака ў кісялёвых берагах. - малочная рака, кісялёвыя берага, куды гусі-лебедзі паляцелі? - спяваеш майго простага киселька з малачком - скажу. - у майго бацюшкі і сливочки ня едятся доўга яна бегала па палях, па лясах. дзень хіліцца да вечара, рабіць няма чаго - трэба ісці дадому. раптам бачыць - стаіць хатка на курьей ножцы, аб адным акенцы, вакол сябе паварочваецца. у хатцы старая баба-яга прадзе кудзелю. а на лавачцы сядзіць братка, гуляе срэбнымі яблычкамі. дзяўчынка ўвайшла ў хатку: - добры дзень, бабуля! - добры дзень, дзяўчына! навошта на вочы з'явілася? - я па мохамі, па хадзіла, сукенка измочила, прыйшла пагрэцца. - сядай пакуль кудзелю прасці. баба-яга дала ёй верацяно, а сама пайшла. дзяўчынка прадзе - раптам з-пад печкі выбягае мышка і кажа ёй: - дзяўчына, дзяўчына, дай мне кашкі, я табе добренькое скажу. дзяўчынка дала ёй кашкі, мышка ёй сказала: - баба-яга пайшла лазню тапіць. яна цябе вымые-выпарыць, у печ пасадзіць, засмажыць і з'есць, сама на тваіх касьцях пакатаецца. дзяўчынка сядзіць ні жывая ні мёртвая, плача, а мышка ёй зноў: - ці не чакай, бяры браткі, бяжы, а я за цябе кудзелю попряду. дзяўчынка ўзяла браткі і пабегла. а баба-яга падыдзе да акенца і пытаецца: - дзяўчына, прядешь ці што? мышка ёй адказвае: - пасму, бабуля баба-яга лазню зацеплім і пайшла за дзяўчынкай. а ў хатцы няма нікога. баба-яга закрычала: - гусі-лебедзі! ляціце ў пагоню! сястра братца забрала! . сястра з браткам дабегла да малочнай ракі. бачыць - ляцяць гусі-лебедзі. - рэчка, матушка, схавай мяне! - спяваеш майго простага киселька. дзяўчынка паела і дзякуй сказала. рака схавала яе пад кісялёвых беражком. гусі-лебедзі не ўбачылі, праляцелі міма. дзяўчынка з браткам зноў пабегла. а гусі-лебедзі вярнуліся, ляцяць насустрач, вось-вось ўбачаць. што рабіць? бяда! варта яблыня - яблыня, матухна, схавай мяне! - спяваеш майго лясной яблычка. дзяўчынка хутчэй з'ела і дзякуй сказала. яблыня яе засланіла галінамі, прыкрыла лістамі. гусі-лебедзі не ўбачылі, праляцелі міма. дзяўчынка зноў пабегла. бяжыць, бяжыць, ужо недалёка засталося. тут гусі-лебедзі ўбачылі яе, загалёкаў - налятаюць, крыламі б'юць, таго глядзі, браткі з рук вырвуць. дабегла дзяўчынка да печкі: - печка, матушка, схавай мяне! - спяваеш майго жытняга піражкі. дзяўчынка хутчэй - піражок ў рот, а сама з браткам - у печ, села ў вусцейкамі. гусі-лебедзі палёталі-палёталі, пакрычалі-пакрычалі і ні з чым паляцелі да бабы-ягі. дзяўчынка сказала печы дзякуй і разам з браткам прыбегла дадому. а тут і бацька з маці прыйшлі.

Проникнуться мыслью и ужасаться сколько невинных людей ушло из жизни ,и какой ценой они взяли эту победу.наверное читать и чувствовать гордость за своих предков и восхищаться их силой духа.