1)над,звініць,полем.жаваранак; 2)уздо..ж,стаялі,стройныя,дарогі,таполі; 3)мы,дарогай,л..гавой,ехалі; 4)голле,у,садах,яблынь,гнулася,ад,антонавак,сакавітых; 5)у,зоркі,небе,начным,мільгацелі.

Над полем звиниць жаваранак уздоуж дароги стаяли стройныя тапали мы ехали дарогай лугавой.у садах голле яблынь гнулася ад сакавитых антонавак.у небе начным мильгацели зорки.

Яадхіліў убок пругкую галіну – і вачам адкрыўся незабыўны малюнак: зямля свяцілася, зямля гаварыла. дзясяткі тонкіх, як сонечныя промні, струменьчыкаў ускідвалі пад сонца залатыя пясчынкі, падалі разам з імі на бліскучыя каменьчыкі, што ўслалі зямлю трохі ніжэй, пра нешта напэўна і згодна апавядалі. ціха ступаючы паміж камянёў, я спусціўся уніз. тут раслі, нахіліўшыся, некалькі алешын, а над імі ўзвышалася кучаравая чаромха. дык вось дзе была яна, вядомая сёння не аднаму чалавеку на свеце вёска, закатаваная чужынцамі. пры яе жахлівую трагедыю я чуў многа. пад званамі хатыні на чорных плітах высечана побач з імёнамі іншых ахвяраў нашай зямлі і яе пакутнае імя. захопл.ены і ўсхваляваны, я наблізіўся да крынічкі і апусціўся перад ёй на калені, прыпаў вуснамі да празрыстай студзёнай вады. падняўшыся, убачыў на недалёкім пагорку абгароджаны высокі камень і пры ім абеліск. я стаяў перад жалобным помнікам і нібы сам падаў пад кулямі катаў. здавалася, я пачынаў разумець, пра што гаворыць крынічка. прагу жыцця нельга знішчыць ніякімі катаванамі. помнік быў у глыбіні лесу, на шырокай паляне. сціплы і просты, ён сведчыў пра тое, што тут калісьці была вёска дальва і што яе разам з усімі жыхарамі спалілі