Да чаго францишак багушэвич закликау беларуски народ

Мацей бурачок, сымон рэўка з-пад так сціпла падпісваў свае кніжкі ф. багушэвіч. i каб падкрэсліць еднасць з , і каб не прыцягваць асаблівай увагі высокіх уладаў. толькі за тое, што пісаў на беларускай мове, маглі пасадзіць у турму.            час і жыццё не спрыялі творцам, якія пісалі па-беларуску. у прадмовах да кніжак ф. багушэвіч выказвае заклапочанасць і трывогу за лес роднага слова, абгрунтоўвае законнае права на развіццё роднай мовы, права беларускага народа на стварэнне сваей нацыянальнай культуры і тым самым — на свае існаванне: «шмат было такіх народаў, што страцілі наперш мову сваю, так як той чалавек прад скананнем, катораму мову займе, а потым і зусім замёрлі. не пакідайце ж мовы нашай беларускай, каб не ўмёрлі! » разумеючы, што асноўным доказам існавання народа з'яўляецца мова, ф. багушэвіч заклікаў шанаваць мову народа, берагчы і развіваць яе, узбагачаць і памнажаць культурныя традыцыі.            у той час, калі беларускай мовы выступалі афіцыйныя ўлады, патрэбна была незвычайная перакананасць і мужнасць, каб заявіць на ўвесь голас, што беларуская мова — гэта мова шматмільённага народа з багатымі гістарычнымі традыцыямі: «чытаў я ці мала старых папераў, па дзвесце, па трыста гадоў таму пісаных у нашай зямлі і пісаных вялікімі панамі а нашай мовай чысцюсенькай, як бы вот цяпер пісалася». знаёмства з гісторыяй народа і вера ў яго патэнцыяльныя творчыя сілы, глыбокае і тонкае адчуванне ўсіх асаблівасцяў мовы дае пісьменніку падставу сцвярджаць, што «мова наша ёсць такая ж людская і панская, як і французская, альбо нямецкая, альбо і іншая якая». багушэвіч робіць экскурс у гісторыю беларускага народа, каб даказаць жыццяздольнасць і народа, і яго мовы.            у сваіх прамовах ён узнімае найбольш важную з усіх праблем — праблему самога існавання народа — і звязвае яе з неабходнасцю захавання роднай мовы, з стварэння нацыянальней культуры і літаратуры.            недалёкае мінулае пакінула ў памяці толькі ўспаміны аб паншчыне, забароне роднага слова, культурным заняпадзе. таму ф. багушэвіч імкнуўся скіраваць свой погляд у той перыяд, калі беларускі народ стварыў выдатную культуру і літаратуру. на канкрэтных гістарычных фактах з мінулага ён выхоўваў высакародныя гістарычныя пачуцці. ўленне далёкай мінуўшчыны тагачаснай рэчаіснасці было апраўданым, бо змагацца за ажыццяўленне пастаўленай мэты — абуджэнне нацыянальнай свядомасці народа.            прадмовы ф. багушэвіча — тэта маякі на доўгім, шматпакутным і цярністым шляху беларускага народа да ў гістарычнай справядлівасці і нацыянальнай годнасці. форма непасрэднага звароту да чытачоў, шчырыя гутарковыя інтанацыі, лірычная афарбоўка, паэтычная выразнасць прадмовам асаблівую пераканальнасць.

эля иди историю учи!

Объяснение:

ыкнцьаовелвуерпсо