Написать сообщения на тему " создания скрипки". за

Скрипка — струнный смычковый музыкальный инструмент высокого регистра. скрипкам принадлежит ведущее место среди струнных смычковых — важнейшей части современного симфонического оркестра. , ни один другой инструмент не обладает таким сочетанием красоты, выразительности звука и технической подвижности. в оркестре скрипка выполняет разнообразные и многосторонние функции. часто скрипки их исключительной певучести используются для мелодического «пения», для ведения основной музыкальной мысли. великолепные мелодические возможности скрипок были издавна обнаружены композиторами, и прочно утвердились в этой роли уже у классиков xviii века. скрипка имеет народное происхождение. прародителями скрипки были арабский ребаб, испанская фидель, германская рота, слияние которых и образовало виолу. формы скрипки установились к xvi веку. к этому веку и началу xvii века относятся известные изготовители скрипок — семейство амати. их инструменты отличаются прекрасной формой и превосходным материалом. вообще италия славилась производством скрипок, среди которых скрипки страдивари и гварнери в настоящее время ценятся чрезвычайно высоко. скрипка является сольным инструментом с xvii века. первыми произведениями для скрипки считаются: «romanesca per violino solo е basso» марини из брешии (1620 год) и «capriccio stravagante» его современника фарина. основателем художественной игры на скрипке считается а. корелли; затем следуют торелли, тартини, пьетро локателли (1693-1764 гг), ученик корелли, развивший бравурную технику скрипичной игры. современный вид скрипка приобрела в xvi веке, широко распространилась в xvii веке.

Скри́пка  (от  скрип  —  рус. дореф.скрып, резкий звук, визг;   рус. дореф.скрыпка)  —  струнный смычковый музыкальный инструмент  высокого  регистра. имеет народное происхождение, современный вид приобрела в  xvi  веке, получила широкое распространение в  xvii  веке. имеет четыре  струны, настроенные по  квинтам:   g, d1,a1,e2(«соль»  малой октавы, «ре», «ля»  первой октавы, «ми»  второй октавы), диапазон от  g  («соль» малой октавы) до  a4  («ля»  четвёртой октавы) и выше.  тембр  скрипки густой в низком регистре, мягкий в среднем и блестящий в верхнем. бывают также и  пятиструнные скрипки, с добавлением нижней альтовой струны  c  («до» малой октавы). принадлежит музыкальный инструмент многим , в том числе и  .

Дзеянне адбываецца ў гады паўстання 1863 г. Генерал Фікельмонт даў загад знішчыць усе чаўны і лодкі. Адзіны паром ля Магілёва ахоўвала рота выпрабаваных у баях салдат пад началам капітана Пора-Леановіча. "Капітану не надта верылі як нашчадку сепаратысцкай фаміліі і ўраджэнцу Магілёва. Таму "ў дапамогу яму" і "на адпачынак" паставілі, таксама капітана, Юрыя Горава, карэннага русака са старой маскоўскай фаміліі".

Кіраўнік паўстанцаў Усяслаў Грынкевіч быў узяты ў палон і асуджаны на смерць. На кардон (заставу) прыляцеў улан, штосьці перадаў Пора-Леановічу, і яго хутка пераправілі на другі бераг.

Пачалася страшэнная навальніца, якую ў народзе называюць "вераб'іная ноч". У цемры двара, якую штохвілінна сляпілі бліскавіцы, з'явілася карэта. Маладая жанчына прасіла пераправіць яе на той бераг. Яна везла ў крэпасць памілаванне мужу, Усяславу Грынкевічу, падпісанае яго "сіяцельствам" графам Мураўёвым. Расстрэл кіраўніку атрада інсургентаў замяняўся пажыццёвай катаргай. Пора-Леановіч ветліва, але цвёрда патлумачыў жанчыне, што зможа пераправіць яе толькі раніцай - такі загад.

Гораву, якога ўразіла прыгажосць і мужнасць жонкі асуджанага, у нейкі момант здалося, што началынк кардона здзекуецца над госцяй. Жанчына ў адчаі гатова плыць цераз раку сама, але капітан не дазваляе і гэтага. Разумеючы пакуты незнаёмкі, Гораў згодны пераправіць яе, Пора-Леановіч, як старшы па званні, забараняе. Аднак разам з салдатам Іванам яны пераправілі жанчыну на той бераг.

Вяртаючыся на заставу, Гораў заўважыў Пора-Леановіча, той стаяў на паромным прычале і саркастычна-пагардлівымі вачыма глядзеў на яго. Начальнік кардона расказаў што Мураўёў падпісаў памілаванне і аддаў ліст у рукі жонкі Грынкевіча. А за дзве гадзіны да гэтага з губернатарскай поштай паслаў фельд'егера, каб на месцы паспяшаліся з выкананнем смяротнага пакарання. Гэты пасыльны перадаў яму, Пора-Леановічу, загад затрымаць жанчыну да трох гадзін раніцы, што ён і зрабіў.

Жонка Грынкевіча спазнілася ўсяго на дзесяць хвілін. Пра гэта паведаміў улан, які вяртаўся з горада. Ён перадаў таксама, што генерал Фікельмонт выказвае Пора-Леановічу ўдзячнасць за дасканала выкананы загад.

Гораў выклікаў Пора-Леановіча на дуэль і нечакана для сябе смяротна параніў капітана. Перад апошнім уздыхам з вуснаў Пора-Леановіча прагучалі словы падзякі.

Завязка – Прыбыццё на паром жонкі Грынкевіча

Кульмінацыя — эпізод сустрэчы Горава з капітанам Пора-Леановіча і ўланам, калі Гораў даведваецца, што ўсё было толькі гульнёй у памілаванне, а на самой справе пакаранне смерцю ўжо адбылося, жанчына спазнілася на дзесяць хвілін.

Развязка- дуэль і смерць Пора-Леановіча.