Кроткое содержание твора урок арыфметыкі

Вячаслаў . урок арыфметыкі. каротк і змест.мечык (герой аповяду) -  пяцікласнік,  вучыцца ў вясковай школе, ідзе апошні год вайны.  ён закаханы ў настаўніцу арыфметыкі. у адрозненне ад усіх іншых настаўніц у школе, яна маладая, заўсёды прыгожа і прыбрана апранутая, ад яе пахне духамі, яна ласкавая.  на фоне пасляваеннай разрухі, беднага вясковага жыцця, чэслава карлаўна здаецца яму .  ён глядзіць на яе, і марыць пра тое, як з'едзе ў вялікі горад, дзе ўсе людзі прыгожыя, добра апранутыя і смачна ядуць, і вернецца адтуль таксама добра апранутым, можа нават і з залатым зубам як у дырэктара школы, і чэслава карлаўна пацісне яму руку, як паціскае дырэктару, і будзе загадкава смяяцца.  ён бачыць яе ў снах, млее ад паху яе духоў.  у чэславы  карлаўны ёсць сын, семікласнік. аднойчы яна разам з вучнямі едзе ў  лес на нарыхтоўку дроў.  на нарыхтоўцы дроў з ім здараецца няшчасны выпадак, ён кідае снарад ў вогнішча.  і чэслава карлаўна прападае на некалькі тыдняў, не прыходзіць на ўрокі. мечык нават марыць, што сын яе памрэ, і тады ён стане ёй, такой прыгожай, сынам.  так, сына настаўніцы ён ніколькі не шкадаваў, як бы раўнаваў.  але праз некалькі тыдняў паправіўся яе сын, і сама чэслава карлаўна вярнулася ў школу, такая ж прыгожая.  мечык адчуваў да яе столькі любові, і так баяўся, што ніколі не зможа ёй у гэтым прызнацца.  у яго здарыўся невялікі канфлікт з сынам настаўніцы, той паставіў мечыку падножку, і мечык моцна пхнуў  яго ў адказ, так што той паваліўся.  гэта бачыла чэслава карлаўна, і спытала ў сына, хто яго так, а той паказаў на мечыка. мечык папрасіў прабачэння ў пачатку ўрока перад настаўніцай, і яна лёгка прыняла яго прабачэнні, але ён зразумеў, што зараз ніколі ўжо не зможа сказаць ёй пра сваё каханне. ("няўжo вы нe вeдaeцe, штo я люблю вac. i cынa вaшaгa бyдy любiць. уcё, штo вы xoчaцe", — aлe я мaўчaў.+  я ceў, i нa мянe paптaм нaxлынyлa цяжкaя кpыўдa, штo янa нiкoлi нe бyдзe вeдaць пpa гэтa i, пэўнa, нe xoчa — y яe ёcць cвoй клoпaт, cын, тoй xмypы мyж, cтaлacць, a я яшчэ зyciм   і, хаця крыўда гэтая засталася з мечыкам надоўга, паступова яна прайшла, і цяпер, праз дваццаць гадоў, ён прыязджае ў родную вёску, успамінае сваю любоў да настаўніцы арыфметыкі, і думае, што і цяпер не сказаў бы ёй пра сваю  дзiцячую  любоў. фінал : " нe cкaзaў бы. бo мы зaўcёды мaлa дoбpaгa гaвopым дpyгiм, бaючыcя чyжoe paдacцi, i, мyciць, гэтaк тpaцiм cвaю."

жанр произведения александра сергеевича пушкина "евгений онегин" - это роман в стихах