Мне нужен стих! легкий на казахском яыке! про казахстан! 3-4 строчки.зарание !

Иса байзақовбір кезде артта қалған қазақстан, отарлап, үн шығармай патша қысқан, советтің ұлы теңдік арқасында, өлшеусіз табысым бар белден асқан. қат-қабат қалың байлық өндірісім, күн-күн сайын еткен ісім, дәуірдің социалистік қазынасы, қайнаған дүсір қағып табыс күшім. қарсақпай, қарағанды, қоңырат, ақжал, орал мен қашыма көзіңді сал! мыңдаған колхоз-совхоз өндірісім, бәрі асыл, бәрі табыс таңдауын ал.

назымбек екiншi кезекте оқиды. жер тайғақ. асыға басып, мектебiне келе жатыр. бiрер рет аяғы тайып кетiп құлап тұрды.

өзiмен бiрге оқитын нақысбектi жолда кездестiрдi. ол бiр кiшкентай қолтықтап алған. еңiреп жылап келедi.

– мына сенiң iнiң бе? – деп сұрады назымбек. – жоқ. – ендi кiмiң? – құлап, аяғын ауыртып алған екен. – оны қайда апарасың? – дәрiгерге көрсетiп, жарасын таңғызып берейiн. екеулеп апарып салсақ қайтедi? – деп өтiнгендей болды нақысбек. – сабақтан кешiгемiз ғ – мен кешiксем, күлпәш құлекеноваға айтарсың, мертiккен дәрiгерге әкеттi деп. – айтайын, көп жүрiп қалма! – деп, жүгiре жөнелдi назымбек. нақысбек арқалап алған зар қағады. ауырсынып, шырылдауына қарағанда аяғы сынған болу керек. – жылама, қазiр дәрiгерге жетемiз, таяу қалды. сенiң атың кiм? – тө – ал, төлеген батыр, мойнымнан мықтап ұста, тез жеткiзе қояйын, – нақысбек төлегендi хирургке алып келдi. олар айнаға түсiрiп, сынық бар дептi. емханаға салатын болды. хирург нақысбекке: – кiшiге көрсеткен қамқорлығың үшiн саған рақмет! – деп, басынан сипап, арқасынан қақты. ендi нақысбек мектепте қарай жүгiрдi. вроде бы этот