Сүйінбай ақындар айтысын алтын денгесы написать сочинение

Сүйінбай аронұлы алатаудың аса сұлу бетбауыр бөктеріндегі алматыға тиіп тұрған қарақыстақ ауылының бұлақ деген жерінде 1815 жылы туып, 1898 жылы 83 жасында дүние салған. болашақ даңқты жырау жасында жоқшылық тауқыметін көп тартқан. жастай жетім қалып, байдың малын бағып, тамағын асыраған. ол туралы өлеңдерінде ақынның өзі де айтады.  ал ақын кожахмет тұрлыбайұлы бір өлеңінде: сүйінбай он жасында қалды жетім, жылаумен секпіл басқан екі бетін. жетімді жетілдіріп, жүйрік еткен алланың көрмеймісің құдіретін, – деп, сүйінбайдың кезі туралы нақты дерек келтіре отырып, жетім ң ақындық өнердің шыңына шырқағандығына таңданады. белгілі бір ң бойындағы басқаларда жоқ ерекше қасиеттері, соның ішінде ақындық өнері туралы да, халық: «тұқымында бар», «өлең (ақындық) қонған» дейді. мұның мәнісі: тегінде – аталары немесе нағашыларында бар ақындық түптің-түбінде ұл-қыздарының біріне көшеді дегенді білдіреді. сүйінбайдың 13-14 жасында шығарған «түс» деген өлеңінде осындай ойға бастайтын құбылыс жайында сөз болады. шүйбек деген байдың қойын бағып жүргенде, бір күні түс көріп, ұйқысынан өлеңдетіп оянғанын ол қожайынына былайша баяндайды: атыңнан айналайын қызыр бабам, түсімде таңға жуық келді маған. білмеймін «өлең» – деді,»көген» –деді, сайрауық құстар келіп төнді маған. менің тұр қолды-аяққа тұрғым келмей, қойды ғой қойыңа да қырғын келмей! аузымнан түйдек-түйдек шыққан сөзді не дейін сөз кестесі – өлең демей? ! сен маған ұлықсат бер, шүйбек байым, әйтеуір, тегін емес сүйінбайың. жын соқты ма, білмеймін, таңертеңнен

Вэтом году абаю исполнился тринадцать лет. тело тоже в имеет определенный вид. вырос ростом. руки, ноги длинные стали. хотя, он может ездить верхом, из дома особенно не выходит. по сравнению с другими детьми нашел другое увлечение. нашел отдельного друга. это- его бабушка. и его -мама. абай как будто в этом году точно заметил, что его бабушка интересно рассказывает. интересно, привлекательно рассказывает. однажды, когда абай лежал заболевшим, просил у бабушки рассказывать рассказ. тогда бабушка задумавшись начинала с маленького стихотворения: не ясные, не ясные дни прошли, в прошлом кто абай это запомнил, следующий раз, когда просил рассказ бабушки, по  тихонько, по хлопав по колени бабушки: повторив эти стихи, дал понят бабушке о своей просьбе. бабушка сначала рассказывала много сказок. абай не скучая, с удовольствием слушал. иногда бабушка, устает и не рассказывает, тогда он приставал маме. улжан тоже знала много рассказов, но она часто читала стихи.