Сочинентн на казахском языке о родном язык

Ана тілінің қадір-қасиетін біле білген халқымыз оны ұлттың рухына, қазына байлығына . себебі не? себебі, тіл – халықтың жаны, сәні, тұтастай кескін-келбеті, ұлттық болмысы. мұратқа жеткізетін – ана тілі мен ата дәстүрі. біздің осындай халықтық қасиетті мұрамыз, ана тіліміз – қазақ тілі.әр халықтың өзінің ана тілі бар. тіл – жеке ойлап тапқан туынды емес, ол барша ұлтқа ортақ, соның төл перзенті. сол халықтың мәдени әлеуметтік өмірінде өзіндік мәні бар киелі ұғым.тіл – атадан ға мирас болып қалып отыратын баға жетпес мұра. тіл – еліміздің іргетасы, «ұлттың қуаты тілінде».тілдің өмірі үшін мәні айрықша. тіл – өлшеусіз қазына, өрісі кең әлем». «тіл – асыл ойдың бұлағы». «тіл –құдірет». «тіл - тәуелсіздік тұғыры». «тіл – ұлттың жан дүниесі».тіл құдіреті - ерекше. оның бітпесті бітіретін, жетпесті жеткізетін, үзілгенді жалғайтын мүмкіндігі бар. бір ауыз сөз опық жегізіп, өмір бойы өзегіңді өртесе, бір ауыз орынды айтылған сөз жадында жатталып, бақытқа жеткізеді.тіл – ұлттың жан дүниесі. расында қазақ халқының басында талай қиын нәубет, зұлматтың, қайғылы күндердің болғаны тарихтан белгілі. сондай ауыр сәттерде, сын сағаттарда атамекен қонысын тастап босқан халықтың өзімен бірге алып жүрген байлығы – ана сүтімен санасын дарыған ана тілі ғана.халқымыздың тілге беріп жүрген бағасы бұл ғана емес, ана тілге деген мейірім, махаббат сезімін білдіретін сөздер көп-ақ. оған жүздеген мысалдар келтіруге болады. осы сияқты ой тұжырымдардың баршасы ел аузына түспей, ғасырлар өтсе де ұрпақ жадында сақталған қанатты сөздер.«тәрбие басы - тіл» деген осы күнге дейін мән-мағынасын жоғалтпаған қанатты сөз xi ғасырдың ұлы ойшылдарының бірі ахмет иүгінекидің есіміне қатысты. үзілмей келе жатқан осындай даналық дәстүрінің жалғасын біз бүгінгі ұрпақтан да көреміз. ана тіліміздің айтып жеткізуге болмайтын асыл қасиеттерін тап басып танып, қанатты сөздерге айналдырған зиялыларымыз да баршылық.ана тілі дегеніміз – сол тілді жасаған, жасап келе жатқан халықтың өткені, бүгінгісі, болашағы.қазақ тілі өзінің даласындай бай. қазақ сөзі қашанда даланың қоңыр желіндей аңқылдап, еркін есіп тұрады. қазақ тілі қасиетті қазақ домбырасының үнімен үндесіп жатады. ана тілі – бұл әкенің тілі, туған халықтың тілі.ана тілін біз кішкентай кезімізден әке-шешемізден, әжеміз бен атамыздан біле бастаймыз.ана сүтіндей бойымызға біртіндеп сіңеді. халықтың тәуелсіздігінің ең басты белгісі – оның ана тілі, ұлттық мәдениеті. өзінің ана тілі, ұлттық мәдениеті жоқ ел өз алдына мемлекет болып өмір сүре алмайды. дүниедегі барлық халық тәуелсіздікке ұлттық қадыр-қасиетін, мәдениетін, ана тілін сақтап қалу үшін ұмтылады.сондықтан кез келген мемлекет өзінің аумағында салт-дәстүрін, ана тілін айрықша қорғайды.еліміз қазақстан республикасы егемен ел атанды. ана тілімізге мемлекеттік мәртебе берілді. тіл туралы заң қабылданды. президентіміздің 2003 жылғы 15 қарашадағы жарлығымен қыркүйектің үшінші жексенбісі қазақстан республикасы халықтары тілдерінің күні ретінде атап өтілетін болды.тіл арасындағы қатынас құралы, өйткені қоғамдық өмірде бір-бірімен тіл арқылы сөйлеседі, пікір алмасады, ойын жеткізеді.тіл арқылы біз оқып, білім аламыз, қалаған мамандықты игереміз. тіл арқылы даналар сөзін оқып білеміз, одан ғибрат аламыз. “өнер алды – қызыл тіл” деген осыдан шыққан болар. тіл халықпен бірге жасайды, , өркендейді.

Ертеде бір бес ағайынды жігіт бар екен. бесеуі бір байтеректің қасына жарты жер салған екен. егіні піскен соң, түнде келіп біреу жеп кетеді екен. сонан соң олар егінін күзетіпті. әуелі үлкен ағасы күзетіпті, бірақ ешкімді көрмепті. солайша төрт ағасы - төрт күн күзетіпті. бесінші күні ең кішісі күзетіпті, аты қарағылыш екен, қарағылыш күзеткен күні көктен бір қара бие келіпті; егінді жеп жатқанда қарағылыш оны ұстап алыпты. сонда әлгі қара бие айтыпты: - ей , мені жібер деді; менің бес құлыным бар, бесеуін бесеуіңе берейін - деді. қарағылыш оны қоя берді. сонан соң қара бие құлындарын дереккөзі: ©